باز باران خبر: در تعطیلات عید نوروز امسال آنچه در خانواده های گیلانی بیشتر نمایان بود انجام بازی گروهی مافیابود؛ یک بازی استدلالی که نبرد بین یک اقلیت آگاه و یک اکثریت ناآگاه را شبیه‌سازی می‌کند.
در این بازی تعداد افرادی که بازی می‌کنند باید بالای ۵ نفر باشند و به هر شخص نقشی داده می‌شود.
این بازی در دهه ۹۰ میلادی از روسیه به اروپا و آمریکا رسید و دیمیتری دیویدف به عنوان سازنده این بازی معرفی شده‌است.
به گفتهٔ وی اولین بار مافیا در بهار ۱۹۸۶ در بخش روان‌شناسی دانشگاه دولتی مسکو بازی شد و سپس در کلاس‌های درس، خوابگاه‌ها و اردوگاه‌های تابستانی دانشگاه مسکو پخش شده‌است.
البته در کشورمان نیز مسابقه شهروند و مافیا از شبکه سلامت و مسابقه مافیا در شبکه نسیم و برنامه شب‌های مافیا طی فصل‌های مختلفی از شبکه پخش خانگی فیلمو پخش شده است. ضمن اینکه ناگفته نماند که آپ این بازی بصورت آنلاین در دنیای مجازی وجود دارد.
همچنین این بازی فکری بصورت کارت و در بسته بندی شیک در مغازه های اسباب بازی فروشی یافت می شود.
تیم، مهارت‌های اجتماعی، بازی نقش، استدلال، استراتژی، اشارات بدن، هم‌افزایی، هوش کلامی و رابطه گفتمانی مکانیزم های این بازی هستند.
کارشناسان علوم تربیتی معتقدند، این بازی روش مناسبی است تا افراد کم‌حرف و یا افرادی که با صحبت کردن در جمع‌ها مشکل دارند، کمی خود را به چالش کشیده و اجتماعی‌تر شوند. با تمام مزایایی که برای این بازی برشمرده اند اما این بازی یک مشکل اساسی دارد که باید برای برنده شدن، دروغ بگویم و هرچه دروغ‌گوی ماهرتری باشیم، شانس برنده شدن‌مان بیشتر می‌شود و این موضوع یکی از آسیب‌های مهم و غیرقابل انکار این بازی است.
حالا یک سوال ذهن نگارنده را مشغول کرده و آن اینکه چرا یک بازی بومی در خانواده های گیلانی یا ایرانی این همه طرفدار ندارد. و چرا هیچ نهادی برای یک بازی بومی و محلی این سرمایه گذاری را نکرده است؟! آیا بازی های محلی ما پتانسیل های لازم را ندارند یا…
گفتنی است قدرتمندترین فرد در این بازی پدر خوانده است و او تعیین می‌کند که مافیا چه کسی را به قتل برساند.
به راستی پدرخوانده فرهنگ بومی و محلی ما کیست و چه نقشی در تربیت فرزندان آینده این مرز و بوم دارد؟!
بازی هایی که نیاکان ما نسل به نسل به بچه هایشان آموخته اند چرا به یکباره رنگ باخته اند؟!
مجیدمصطفوی
