باز باران خبر/ رسول سعیدی زاده
یوسف علی میرشکاک شاعر و نویسنده و بنا به قول برخی روشنفکران دینی از طایفه ساکی (سوکی) شوش خوزستان بوده و در مرام او درویش مسلکی و صراحت لهجه نمایان است.
وی تا به امروز بارها با سخنانش باعث رنجش فرهیختگان و مردم ایران شده است. او در زمان حیات کیومرث صابری فومنی (متوفی ۱۳۸۳) مطلبی به نام «روح سلحشور گل آقا» نوشت که باعث دلخوری آن مرحوم شد؛ به گونه ای که وی تا دو ماه دست به قلم نبرد.
در سال ۱۳۹۱ خورشیدی در حالی که ابرقدرت های غربی، کشور ایران را متهم به خوی تجاوزگری می کردند، وی حرف نسنجیده ای در ویژه نامه نوروزی ۱۳۹۲ روزنامه قدس درباره ذات جنگآوری ایرانیان و این که آنان مدام به کشورهای دیگر حمله می کنند، نوشت که پاسخش در تاریخ چهارده فروردین همان سال به نام «افاضات یوسف علی میرشکاک» داده شد.
در آن جا گفته شد: خیلی از آدم ها معروف هستند، ولی مردم دوست شان ندارند، چون اول باید این را بفهمند که چه حرفی را باید بزنند و چه حرفی را نباید بزنند. پُرگویی یا مصاحبه ده صفحه ای با یک ویژه نامه نوروزی، برای امثال میرشکاک که در چشم مردم اند، خوب نیست. انسان هر چیزی را نباید بلغور کند و سپس ادعای سیر و سلوک داشته باشد. انتظار این است لااقل قبل از بیان هر سخنی اندکی اندیشه کنیم تا آب به آسیاب دشمن ریخته نشود.
یازده سال بعد از آن تاریخ، یعنی در روز جمعه ۳۱ فروردین ۱۴۰۳ در شبکه نسیم و در برنامه تلویزیونی «مثلث برمودا» با اجرای کامران نجف زاده، وی شمال ایران را به لفظ زشت محل الواطی (یعنی محل خوش گذرانی، عیاشی، فسق و فجور، و هرزگی) توصیف کرد که باعث رنجش فرهیختگان و مردم گیلان و سایر استان های شمالی شد.
این توهین بی شرمانه در یک برنامه رسمی تلویزیونی، نشان کم عقلی و بی حیایی است؛ وی از تاریخ قدیم گیلان و حتی تاریخ صدسال پیش آن بی اطلاع می باشد. او حتی نمی داند دیلمستان (گیلان امروزی) اولین مرکز ظهور علویان شمال در قرن دوم هجری، مأمن نوادگان امیرالمؤمنین علیه السلام بوده است و امروزه حداقل ۸۴۵ بقعه و بارگاه که اغلب مربوط به سادات است در گیلان وجود دارد.
استان های گیلان ، مازندران و گلستان نماد دین داری و غیرت و شجاعت هستند. آیا وی از قیام میرزاکوچک خان جنگلی و جان فشانی های او خبری دارد؟! او فقط یورش امروزه مردم نواحی مختلف ایران از جمله خوزستانی ها در ایام تعطیل به شمال کشور را می بیند که حضور تعداد زیادی از آن‌ها نه تنها باعث مزاحمت مردم آن دیار است، بلکه به قول آقای میرشکاک اگر الواطی هم صورت بگیرد از جانب چنین گردشگرنماهای بی‌مبالات است.
مردم گیلان و شمال ایران از یک طرف چوب آزار و اذیت مردم سایر نقاط ایران را می خورند و از طرف دیگر زخم زبان افراد به ظاهر متشرع امثال آقای میرشکاک!
البته انسان نباید افاضه کند و وقتی هم افاضه ای کرد، بهتر است راهکاری ارایه کند؛ والاّ حرف زدن که صرف باد هوا است و هر بی خردی می تواند آن را بگوید. صراحت گویی بد نیست، بلکه رُک گویی یکی از نشانه های رفتاری مردم گیلان شمرده می شود؛ اما بی پرده سخن گفتن نباید باعث کدورت و رنجش میلیون ها نفر مردم گیلان شود.
به چنین شیوه بیانی، صراحت گویی اطلاق نمی شود؛ این گونه صحبت کردن باعث دشمنی بسیاری از مردم می باشد. سخنان نامتعادل آقای میرشکاک باعث فراموشی شخصیت وی به عنوان یک شاعر معاصر گردیده و دیگران او را تنها به شخص یاوه گو خواهند شناخت!
از سفارش هاى حضرت خضر به موسى علیه السلام است: هـرگز پُـرگـو و یـاوه گـو مبـاش؛ زیرا پُرگویى دانـایان را عیب دار مى کند و بدی هاى سبک مغزان را آشکار مى کند [میزان الحکمه به نقل از کنز العمال، حدیث ۴۴۱۷۸].
