باز باران خبر/ بیمارستان خدماتی و درمانی پورسینای رشت از سابقه و قدمتی دیرینه ای برخورداربوده و از مهم ترین مراکز درمانی و بهداشتی شمال کشور است که از بخش های مختلفی نیز برخوردار بوده و روزانه صدها نفر بیمار از مسیرها و شهرهای مختلف استان و خارج از استان جهت درمان و مداوا به این بیمارستان مراجعه می کنند؛ ضمن اینکه عمده بیماران تصادفی و حادثه دیده نیز به اولین بیمارستانی که مراجعه می کنند پورسینا و بخش اورژانس این بیمارستان قدیمی می باشد.
براین اساس و با وجود همه زحماتی که کادر درمان و پرسنل اورژانس بیماستان در لحظات اولیه متحمل می شوند تا بیمار و فرد حادثه دیده را به بخش های مربوطه منتقل شود، متاسفانه از اینجا تازه شروع داستان و اصل ماجرای سرگردانی است! و در شلوغی و ازدحام بیماران آسیب دیده و دردمند از پیر و جوان و دارا و ندار و حتی زندانی و دربند و … که در اتاق ها و راهروهای بخش ها نیز بالاجبار بستری و در انتظار پزشکان حاذق برای درمان و رهایی از درد هستند، چشمتان روز بد نبیند، به دلیل کمبود امکانات و پزشک متخصص بیماران به جای درمان راضی به مرگ هستند! به عینه شاهد بودم که با وجود همه تلاش پرستاران، خدمه بیمارستان و رزیدنت ها و … بسیاری از بیماران آسیب دیده و تصادفی با دست و پای شکسته و … روزها و هفته ها در انتظار پزشک متخصص بودند و گفته می شد که به دلیل شلوغی اتاق عمل این بیماران چند هفته باید در صف اتاق عمل بمانند! ( باورتان می شود بیماران با سر، دست و پای شکسته، لگن دررفته و … به دلیل کمبود امکانات و … و صدالبته عدم حضور روزانه برخی پزشکان باید درد کشنده را چند هفته تحمل نمایند و البته اگر عمری به دنیا بود در ادامه به اتاق عمل برسند!
آقای دکتر سالاری این چه نوع خدمت رسانی است که یک بیمار باید عذاب جهنم را در بیمارستان پورسینا ببیند تا شاید بهبودی و سلامتی اش را بازیابد؟!
آقای دکتر هرچقد سعی کردم از طرح و بیان این ماجراها و اتفاقات ناگوار و تاسف برانگیز بیمارستان پورسینا صرف نظر کنم و در کل بی خیال نشر چنین داستان هایی شوم اما مثل اینکه یک چیزی مثل خوره در بدن آدم افتاده باشد، اجازه بی تفاوت بودن را به من روزنامه نگار نمی دهد و باید چیزهایی را دیده ام برای روشن شدن اذهان عمومی شرح و تفصیل دهیم تا حداقل بعدا پیش وجدان خودم به بی خیالی و بی توجهی محکوم نشوم! هرچند که می دانم قبل از این مقاله، مقالات و نوشته های دیگری هم از این دست در رسانه های دیگر چاپ و منتشر شده و متاسفانه کمتر گوش شنوایی بوده و مدیران و مسئولان دانشگاه علوم پزشکی گیلان و بیمارستان پورسینا رشت نیز از بس در گرداب مشکلات بهداشت و درمان و کمبود امکانات و … گرفتار آمده اند، بعید است به این نوشتار هم توجهی بنمایند! اما می نویسم تا حداقل در تاریخ بماند و…
ریاست محترم دانشگاه علوم پزشکی گیلان یک خواهش عاجزانه از شما و از مجموعه نظارتی و صد البته از حراست دانشگاه علوم پزشکی دارم و آن اینکه منصفانه به رفت و آمدها و نوع رفتار پزشکانی که باید مسئولانه در ساعات و زمان معینی در بیمارستان حضوریافته و یا دراتاق های عمل پورسینا بیماران را عمل نمایند، دقت کنند!
جناب دکتر سالاری چطور ممکن است پزشکی که همزمان در چند بیمارستان مشغول به کار می باشد در آن واحد هم در بیمارستان آریا و هم در پورسینا عمل کند؟! آیا شما از این روند و از این پروسه تاسف بار اطلاع ندارید؟ چطور ممکن است یک پزشک که در حرفه پزشکی قسم یاد کرده تا در نجات جان انسان ها با تمام توان بکوشد، فقط سایه ای از او در بیمارستان وجود داشته باشد و فقط با یک حضور خشک و خالی و مهر و امضای پرونده های روزانه و سپردن امور عمل به زیردستان و پزشکان تازه کار لقای بیمارستان پورسینا را به عطای بیمارستان های پولدار ببخشد؟!
هرچند که در پایان ماه هم همه درآمدها و عواید حاصله از زحمت مهر و امضاء هایی که عالیجنابان بر پرونده بیماران زده اند به حساب شان واریز می شود! البته فعلا به جهت حفظ ارزش و اعتبار حرفه پزشکی از نام بردن این افراد متخلف خودداری می کنیم و در انتظار برخورد قاطع و قانونی شما خواهیم بود و اگر هم باورتان نمی شود، لطفا از طریق دوربین های مداربسته بیمارستان، رفت و آمدهای دکترها و پزشکان را فقط برای ۲۴ ساعت (یک شبانه روز) بررسی بفرمایید!
در خاتمه ضمن ارج نهادن به تلاش های خادمان واقعی نظام سلامت و کادر پزشکی کشورمان و خصوصا پزشکان خدوم گیلان که در جریان بیماری کرونا فداکارانه به مردم خدمت کردند و حتی برخی ها جان خود را از دست دادند سرتعظیم و تسلیم فرود می آوریم.
کریم خورسندی مژدهی
