دلنوشته ی یک خادم کوچک ایران زمین به بهانه روز قلم…

 باز باران خبر/ زمانی که برگ‌های تقویم را جستجو می کنیم  و به چهاردهمین روز از فصل تابستان می رسیم، پاسداشت یکی از روزهای با ارزشی است که فکرها را با خود همراه می‌سازد؛ آری… این روز روزی  است که برای بزرگداشت قلم به‌عنوان قوی ترین و لطیف‌ترین ابزار دست بشر و مظلومیت نویسندگان راه حق و حقیقت فرصتی مغتنم می‌باشد و البته این روز می‌تواند بهانه‌ای باشد برای بازگویی شجاعانه حقایق گذر روزگار… و چه دل‌چسب است قلمی که در موسم سخت و ناملایمتی های  گوناگون به اختیار اندیشه‌های آزاد به رقص در می‌آید.
  چه تحسین انگیز پروردگار جهانیان بر قلم سوگند یاد نمود و بر آن شرافت و قداست بخشید که این امانت در اختیار آنهایی باشد که از آن به مقصود نیل به اهداف حق گویی و عدالت خواهی و حقایق  بهره برند…

همچنین چه ایثاری از این والاتر که در روایتی از ائمه معصوم (س) نقل شده که در زمان رستاخیز، خون شهدا و قلم عالمان با یکدیگر سنجیده خواهد شد.
   زمانی که لطف خدا شامل حال اینجانب گردید و اسم مسئول بر من نامیدند با دلی پر از ایمان و شجاعت به اصلاح امورات پرداختم، این بخش تخت سیطره از کره خاکی، پر از رانتخواری و‌ ضعف و بی رحمی و‌ عدم توجه به بیت المال مشهور بود و تحولات عظیمی طی این  کمتر از یک سال صورت گرفت، با استعانت از حضرت حق راه شفافیت  پی گرفته شد و تمامی اسناد و مدارک گواه بر صداقت گفتار حقیر دارد اما مادامیکه در مقابل جریانات ذی نفع باید هزینه بدهی و باید سیل تهمت ها و‌ بی اخلاقی ها و نامردی ها و‌ اجماع شیاطین انسان نما را به جان بخری…باید تحمل ناملایمتی و‌ فضای غبارآلود را به جان بخری… باید تنهایی را در آغوش بگیری و تنها مسکن آرامش بخش تو چیزی جز مناجات با منجی عالم بشریت نیست…شاید به ظاهر تنها باشی اما وعده خدا پیروزی با صبر و‌ استقامت است…
کاش چیزهایی که دیدم را نمی دیدم! افرادی که بخاطر کرسی همه چیز خود را می فروشند! امان از حسادت که ریشه همه رفتارهای نکوهیده است؛ افراد چند صد رو… افرادی که اگر یک لحظه یاد بندگی باشند شاید اینقدر محیط جامعه و ادارات گوی لجن را نمی ربود.
کاش با این قلم مقدس می شد کاری کرد و نظام پاداش و تنبیه به عدالت نزدیک می شد؛ کاش بیانات رهبر انقلاب در قالب شعار از تریبون ها باقی نمی ماند… کاش و‌ کاش… هزاران حرف نگفته از این دل آرمانگرا و پر مهر که جز اعتلای این مرزبوم را تصویری ندارد…
‌ چه مظلوم‌اند اهل‌قلم که از سویی نوشتن‌هایشان برای ادای دین به کشور و‌ ملت و امام زمان (عج)، صاحبان قدرت ثروت اندوز و غارت گر و رانت خواران متظاهر را آشفته می کند و از طرف دیگر متملق ها و یا قلم فروشانی که جهت  تطهیر و خوش رقصی سیاست‌بازان و منفعت‌طلبان، جهت دریافت پست و‌ پول و مقام و… به پادوهای فرومایه مبدل می شوند.
 خدا را شاکرم که برای مبارزه با ناحقی از هیچ تلاشی فروگذاری نخواهم نمود،

اما اهالی تزویر بدانند جوهر و نوشتار مانای ما تا ابد ماندگار و روزی بر حق و حقانیت گواهی داده و خلق را به قضاوت وا می‌دارد.
 
صابر(سجاد) صلاح کار

در facebook به اشتراک بگذارید
در twitter به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در print به اشتراک بگذارید

لینک کوتاه خبر:

https://bazbarankhabar.ir/?p=31490

نظر خود را وارد کنید

آدرس ایمیل شما در دسترس عموم قرار نمیگیرد.

  • پربازدیدترین ها
  • داغ ترین ها

پربحث ترین ها

تصویر روز:

پیشنهادی: