مسکن ، معیشت ، بهداشت و آموزش چهار اصل لاینفک و مهم جوامع بشری هستند در جهت ارتقاء سطح کیفی زندگی فرد و موفقیت جوامع کوچک در دهکده جهانی همیشه مورد توجه و مهم بوده است.
همانگونه که کلیه شئون زندگی و فرهنگ مذهب به یکدیگر وابسته هستند در کشورمان بعد از انقلاب نحوه زندگی و دیدگاه خانواده و در خصوص خانه دار شدن نیز دچار تغییرات فرهنگی دیدگاه مردم نسبت به خانه و سکونت تغییرات اساسی را به نحوه ساخت منازل ایجاد کرد و به نوعی همان تقابل عرضه و تقاضا که مکمل یکدیگر بودند در این عرصه نیز شکوفاتر شده و با توجه به رشد قابل توجه جمعیت در دهه ۶۰ و۷۰ که این نسل ۲۰سال بعد از نیاز به محل سکونت و مسکن داشتند می طلبید که چاره ای اندیشیده شود.
طرحهای مختلف از جمله تسهیلات مسکن و یا بنیاد مسکن و با تعاونی های مسکن ادارات به مراحل اجرایی رسید که به هیچ وجه تامین کننده نیاز مبرم جامعه نبود کما اینکه سرمایه گذاران و انبوه سازان هم از تورم روز به علت های مختلف یا سوءاستفاده می کردند و یا دچار شکست می شدند که در این جدل های اقتصادی و معیشی و از طرفی هم تحریم ها و بلایای غیرقابل پیش بینی به حدی نیاز مبرم جامعه به مسکن را دچار عدم دسترسی کرده بود که متعاقبا بخشی از اقتصاد دولت ها و حتی نظام جمهوری اسلامی را دچار مشکل کرده بود.
اما برنامه چهارم توسعه کشور که توسط مقام معظم رهبری تدوین و ابلاغ نشده و در تاریخ ۱۳۸۳/۶/۱۱ مصوب مجلس شورای اسلامی شد تداوم در بند ۶ به صورت کامل وجامع به فکر حل این مشکل بر آید، یعنی هدایت جامعه ایرانی به سوی جمع گرائی مردم در جهت رفع نیازهای اصلی فرد و جامعه و توانمند سازی بخش غیردولتی و تداوم خصوصی سازی.
در این راستا دولت نهم با اجرای طرح مسکن مهر و با تشکیل تعاونی ها در این راستا حرکت کرد که اتفاق شایان ذکر در این عرصه رخ داد که به شرح زیر است:
۱ – تحول در عرصه ساخت و ساز با فعالیت شرکتهای عمرانی
۲ – متحرک شدن تولید و فروش مصالح
۳ – ایجاد انگیزه برای سرمایه گذاری
۴ – مشغول به کار شدن قشر کارگر و استادکار وعوامل ساخت و ساز مسکونی
۵ – تزریق نقدینگی به بانکهای عامل جهت تسهیلات
۶ – ایجاد انگیزه خانه دار شدن و ارتقاء سطح اشتغال و فرهنگ سرمایه گذاری در مردم
۷ -دعوت کلیه اقشار به کار جمعی و گروهی
۸ – بالابردن فعالیت اجرائی ادارات بانکها و شهرداری و بخشداری ها در استان
۹ – نهایتا خانه دار شدن بی سابقه ی تعداد زیادی از جامعه ایرانی و البته راهکارهای اجرائی مقدماتی به حمدالله تمامی راهکارهای سوءاستفاده را مسدود کرده بود.
اما متاسفانه این پروسه مهم در سالیان اخیر به شکل کمرنگی ادامه یافت و نهایتا اینکه در حال حاضر با افزایش سرسام آور قیمت لوازم و اجناس ساختمانی، انگیزه های چندانی برای ساخت و ساز و خانه دار کردن مردم بی خانه و بدون مسکن وجود ندارد! وهمچنین متاسفانه نواقصی هم داشت که عبارتند از :۱-عدم نظارت درست و مکفی بر سطح کیفیت اجرا ۲-استفاده مصالح نامرغوب ( البته در برخی از موارد بسیار کم )۳-تراکم ساخت بیش از حد مجاز و ساخت واحدهای مسکونی با متراژ پایین ۴-عدم همکاری برخی از بانک های عامل جهت تزریق به هنگام تسهیلات ۵-تورم ناگهانی که باعث افزایش قیمت تمام شده گردید۶-سوءاستفاده برخی از پیمانکاران در بالا بردن برخی از مبلغ قراردادها ۷-عدم همکاری دولت ها ومدیران در جهت اتمام برخی از پروژه های نیمه تمام.
باتوجه به تمام موارد یاد شده شایان ذکر است مسکن مهر ایران با در نظر گرفتن شکستهای دولت ها و کشورهای متعدد در ایران پایه ریزی شده بود و از این طریق راههای سوءاستفاده شخصی مسدود شده بود اما به تنها مسئله ای که برای پیشگیری آن طرح و برنامه ای اندیشیده نشده بود.
۱- جلوگیری از سیاسی شدن این پروژه ملی ۲- شراکت تمامی دستگاه ها و ادارات برای اتمام طرح خانه دار شدن مردم ۳-ایجاد بستر فرهنگی برای ساکنین این شهرکها .متاسفانه بزرگترین مشکل شرکتهای طرح ملی مسکن مهر،عدم ایجاد بستر فرهنگی در غالب مساجد ، هیات ها ،انجمن های ادبی هنری ، مجتمع و یا مکانهای تفریحی ورزشی ، و یا بازارچه ها و مجتمع های تجاری فرهنگی است و در این مرحله است که مدیران استانی و شهرستانها و یا شورای شهر به دور از جبهه و جهت ساسی در راستای رفاه مردم می بایست گام بردارند. متاسفانه اکثرا در زمان انتخابات و برای جمع آوری آراء و جلب نظر مردم جلسات مردمی برگزار کرده و یا وعده های توخالی می دهند که متاسفانه مردم فرهیخته جهت احقاق حداقل حقوق خود بخی از این وعده ها را قبول کرده و به ایشان رای نمایندگی می دهند که خوشبختانه این افراد چنانچه رای بیارند درگیر مسائل شخصی می شوند و یا اگر رای نیاورند مدعی هستند چون من نماینده شما نیستم کاری نمیتوانم برایتان انجام دهم .
(( این است شرح پریشانی ما ))
علیرضا مددی مژدهی
مدیرعامل مسکن مهر و بازرس اتحادیه مسکن مهر
