جوانمردی که زورخانه را از گود به زندان برد

باز باران خبر – سرویس اجتماعی: محمد عنایت صفت از سال ۱۳۸۴ تاکنون و مقارن با چهل و چهارمین بهار زندگی اش پدید آورنده رخدادی نیک در گیلان شد و «زورخانه» این میراث معنوی و ماندگار از فرهنگ و تمدن فاخر ایران زمین و یادگار نیاکان را به زندان برد.
او با تدریس آیین ورزش زورخانه ای و پهلوانی به زندانیان علاوه بر آمادگی جسمانی و تقویت روح، امید به آینده را برایشان زنده کرده است.
بر همین اساس در روزهای پایانی زمستان و در آستانه بهار نو و ماه رمضان، ماه نور و بخشش با استاد عنایت صفت مدرس ورزش های زورخانه ای زندان های گیلان در فضای ملکوتی یکی از زورخانه های رشت و در کنار سر دم و ابزارهای ورزش باستانی همچون تخته و میل، سنگ و کباده و… در گود به گفتگو پرداخته و از چگونگی ورود و آموزش در زندان جویا شدیم که ماحصل این گفتگوی خواندی را در زیر می خوانید.

■ تدریس در زندان

با انتخاب او توسط رییس وقت تربیت بدنی و هیئت ورزش زورخانه ای و سپری شدن سلسله مراتب، مجوز ورود به زندان را دریافت نمود؛ او در تشریح فضای زندان می گوید: محوطه ای که به دلایلی همچون عدم آگاهی و ناکافی بودن سواد حقوقی و آموزش و دانش اجتماعی، خشم کنترل نشده و آسیب های اجتماعی و … به طور دانسته و ندانسته و یا خواسته و ناخواسته گرفتار شده اند، تدریس به مددجویان زورخانه ولایت زندان لاکان و زورخانه زندان ضیابر را عنایت خاص پروردگار می داند و از دیدار چند باره هفتگی با فراموش شدگان بی ملاقاتی و زندانیان نیازمند جرائم مالی غیر عمد ابراز خرسندی و در میانه صحبت با آوازی گوش نواز و نوای ضرب، بیت زیر:
در این عالم کسی بی غم نباشد، اگر باشد بنی آدم نباشد را اجرا می نماید.
وی ادامه داد: ما انسان ها، ممکن به انجام خطا بوده اما با داشتن خرد، جایز به خطا و اشتباه نیستیم و باید با خودسازی و شروع از خویش چنین اتفاقاتی را به حداقل رسانده و موجب کاهش آسیب به خانواده و جامعه پیرامون خود شویم.

  ■ نجات زندانیان غیر عمد با نیایش و تمسک جستن

چه پرشمار زندانیان غیر عمدی که با تحول ایجاد شده از صمیم دل و ذهن و جان و ابراز پشیمانی و تمسک به این ورزش و نیایش های خالصانه و رشد معنوی و روحی و تشخیص مسئولین زندان به اثبات اصلاح فرد در بند با رضایت و بخشش عظیم و غیر قابل وصف شاکیان از حقوق قانونیشان حتی در زمینه اعدام نجات و فرصت زندگی و شروعی دوباره را به آن ها هدیه داشته اند، در هنگامه راز و نیاز، فرشته از عرش به فرش رهسپار و دعاها را با ذکر آمین به عرش الهی به جهت اجابت رهنمون می سازد.

■ آرزوی پهلوان

تاثر عنایت صفت بیش از همه متوجه زندانیان نیازمند مالی غیر عمدیست که مدتی طولانی به جهت عدم توانایی در پرداخت مبلغی ناچیز محبوسند! او امید دارد بسان گذشته با مراجعه نیکوکاران و خیرخواهان گیلانی به بخش پرداخت دیه زندان و در آستانه سال جدید با مهر و یاری نویدبخش آزادی زندانیان نیازمند جرائم مالی غیرعمد بی شمار بوده و شاهد بازگرداندن آن ها به آغوش خانواه و خانه و جامعه باشیم.

■ دوران کودکی

«بسکتبال» ورزش مورد علاقه اش به طور حرفه ای تا اوایل نوجوانی ادامه یافت، اما از آن جا که پدرش از نام آوران این عرصه نیز مدیریت زورخانه های خیابان ۱۷ شهریور و بازارچه سبزه میدان امروزی که حال تنها دیواره هایی از آن باقیست را می داشت و همیشه در منزل هم به تمرین می پرداخت، محمد دیروز و پهلوان امروز با کنجکاوی و هوش و استعداد سرشارش از ۱۲ تا ۱۴ سالگی با الگو قرار دادن پدر و قدم در مسیری جدید، همه مراحل این هنر و ورزش را به طور کامل آموخت.

ـ ۱۲ مرحله ورزش زورخانه ای
۱) ورود به گود
۲) تخته سنگ
۳) شنا رفتن
۴) نرمش پشت تخته شنا
۵) میل بازی
۶) میل گرفتن
۷) پا زدن
۸) چرخ زدن
۹) پای آخر
۱۰) کباده کشیدن
۱۱) دعا کردن (پروردگارا دست هایمان را بگیر تا دست هایت برای دستگیری از دیگران باشیم)
۱۲) خروج از گود

■ گوشه ای از افتخار آفرینی های پهلوان محمد عنایت صفت

وی دارای ۱۳ حکم کشوری و ۱۴ حکم استانی است. همچنین کسب مقام های اول، دوم و سوم در کباده تیمی، مقام های اول و دوم و سوم دوازده گانه انفرادی کشور (زمان انجام حدود ۲۵ دقیقه)، اعزام گروهی جشنواره باکو با حضور ۱۶ کشور جهان در سال ۱۳۹۷
ـ فعالیت ها
ـ زورخانه ولایت زندان لاکان رشت
ـ زورخانه پوریای ولی ضیابر
ـ زورخانه دارستان رودبار
ـ زورخانه پوریای ولی فومن
ـ زورخانه جوشن نیروی دریایی
ـ آموزش به فراگیران ضرب زورخانه و علاقمندان مرشدی

■ موسیقی زنده، ویژگی بارز ورزش زورخانه ای

تنها ورزشی که مرشد از ابتدا تا انتهای اجرای مراحل آیین ورزش با ضرب نوازی و نوای خوش و برگزیدن اشعاری حماسی و رزمی هماهنگ با حرکات ورزشکاران، حس شجاعت و سلحشوری را بیش از پیش در ورزشکاران بر می انگیزاند.
■ واپسین سخن

زورخانه ها این پایگاه ورزش باستانی و آیین های پهلوانی باید حفظ و گسترش یابد، زیرا این ورزش در همه سنین از کودکی تا کهنسالی قابلیت فراگیری و اجرا و سودمندی های مادی و معنوی بسیاری داشته، چرا که آیین و سنتی باستانی است و یادگار نیاکان ایران و آفریننده روح مردم داری و جوانمردی و فروتنی و افتادگی و محلی برای گردهمایی های اجتماعی و برپایی جشن هایی همچون گلریزان است.

گزارش: آیت باکار