باز باران خبر/ سرانجام مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری “جناب آقای رییسی” به عنوان هشتمین رییس جمهور اسلامی ایران در محضر مقام معظم رهبری و گروهی از مسئولین کشوری و لشکری برگزار شد. سخنان آقای رییسی در این جلسه در حد توقعات و خواسته های مردم و هم پوشان شعارهایش در دوران انتخابات ریاست جمهوری بود و امید است که ایشان بتواند آرزوهای خود را در مرحله عمل، پیاده نماید و به دلیل اهمیت کارش از نظر شرایط داخلی، منطقه ای و بین المللی مسلما دعاهای ملت شریف ایران نیز بدرقه راهش خواهد بود.
اما به نظر می رسد که جهت کسب موفقیت و رسیدن به هدف، ایشان و مشاورانش باید به چند نکته مهم توجه داشته باشند.
۱ ـ دقت در انتخاب وزیران: به دلیل تأثیرگذاری فراوان وزرای منتخب در پیشبرد اهداف عالی و عدالت خواهانه رییس جمهور باید دقت زیادی روی نامزدهای تصدی هر وزرات خانه صورت گیرد که مهمترین بخش آن پاکدستی فرد یاد شده و نیز توانایی او در اداره بهینه امور است.
طی سال های گذشته شعارهای زیادی در مورد «تخصص گرایی» توسط دولت های پیشین سر داده شد ولی بعد از انتصاب فلان آقا یا خانم برای تصدی وزارت یا …، معلوم شد که وی در عمل چنین نیست! در این دوره نیز صرف داشتن مدرک تحصیلی یا شهرت اجتماعی به هیچ عنوان کفایت نمی کند و حتما تجربه مفید به اضافه سابقه کاری بدون اشکال و ایراد نیاز است.
وقتی که لیست وزیران مورد نظر رییس جمهور محترم به مجلس، جهت کسب رأی اعتماد اعلام می شود، کارشناسان و اهل فن می توانند دریابند که آیا وی در تحقق اهدافی که از طریق رسانه ها اعلام کرده و شعارش را داده موفق خواهد شد یا خیر.
۲ ـ خوی اشرافیگری: نکته دومی که در انتخاب وزیران، معاونین وزرا، استانداران، معاونین آن ها و مدیران کل ادارات و سازمان های دولتی، بسیار اساسی و زیربنایی به شمار می رود، آلودگی به خوی اشرافیگری و خصلت های رفاه طلبانه است که موجب می شود ابتدا آن ها از مردم فاصله گرفته و مردم نیز آنان را از خودشان ندانسته و از آنها فاصله بگیرند.
این حالت باعث می شود که خود این اشخاص نیز نتوانند خدمات مطلوبی به اقشار متوسط و ضعیف ـ که به فرمایش حضرت امام خمینی(رض)، ولی نعمت مقامات هستند ـ ارایه داده و به طور خودکار به سوی اقشار مرفه تمایل پیدا کنند؛ چنان که در دولت های یازدهم و دوازدهم اوضاع مدیریتی تقریبا به همین شکل بود.
۳ ـ سرعت عمل: یکی از ویژگی های آقای رییسی در قوه قضاییه جدی بودن و سرعت عمل وی در کارها بود؛ حالا لازم است که همین روحیه در هیئت دولت هم جاری شود. زیرا به سبب کندی در اداره امور و نیز عدم مدیریت مؤثر در زمان دولت قبل ـ مخصوصا در یکی دو سال اخیر ـ مملکت به حال خود رها شده و مشکلات کشور روی هم انباشته گردیده است. در نتیجه هر گونه تنبلی و سهل انگاری مدیران جدید در حل آن ها مسایل تازه تری را به کاستی های گذشته، افزوده و وضعیت کشور را به سویی می برد که موجب سوء استفاده بیشتر غربی ها و افزایش زبان درازی های آنان گردد.
۴ ـ استفاده از نظرات دیگران: عده زیادی از مدیران کشور در طول دهه های گذشته نشان داده اند که کمترین استفاده را از نظرات دیگران ـ کارشناسان و متخصصین فن ـ نموده و عموما خودشان را کاردان و صاحب دانش می دانند. به عنوان مثال عدم توجه دولت آقای روحانی به نظرات کارشناسان دلسوز در ماجرای «مذاکرات هسته ای» که منجر به شکست بسیار سخت و تاریخی برای دولت وی و وارد آمدن زیان های سنگین به ملت ایران شد، نتیجه عدم التفات او و وزیرخارجه سابق به دیدگاه های دیگران و نیز اعتماد بی سابقه به دولتمردان غربی ـ به ویژه اروپا و آمریکا ـ بود که اکنون و پس از فراز و نشیب های فراوان، صحت نظرات آن دلسوزان به اثبات رسیده است؛ متاسفانه این مسئله در مورد کلیه مدیران رده های مختلف کشور نیز کاملا صادق است.
۵ ـ شروع کارها از نقطه صفر: یکی از مشکلات دایمی کشور ما علاقه بعضی از مردم ایران ـ به ویژه عده ای از مسئولین ـ نسبت به شروع کلیه کارها از نقطه صفر است؛ تقریبا اکثر ایرانی ها دوست ندارند از تجربیات اطرافیان موفق یا کارشناسان صاحب نظر به درستی استفاده کنند. بارها دیده ام حتی کسانی که در خارج از کشور تحصیل نموده وسال ها در آنجا کار یا تدریس کرده و با جایگاه کار گروهی و سیستمی در آنجا آشنایی دارند، وقتی به ایران بازمی گردند، مجددا به همان شیوه اجدادی بازگشته و اهمیت کار کردن با گروه و بهره گیری از راهنمایی های سازنده دیگران را از یاد برده و می خواهند دوباره هر کاری را از پایه شروع کنند، آن هم با این دیدگاه که «فقط من درست فکر می کنم و قبلی ها، اندیشه ای نداشته و در حل هیچ مسئله ای موفق نبودند!».
این طرز فکر بیهوده سبب می شود که مدیران جدید ـ در کلیه سطوح کشوری و استانی ـ فرصت ها را هدر داده و از برنامه ها عقب بمانند؛ چون هنوز چشم بر هم نگذاشته مدت چهار ساله یک دوره ریاست جمهوری یا نمایندگی مجلس به پایان می رسد در حالی که فعالیت قابل قبولی صورت نگرفته است.
۶ ـ عدم تحمل انتقادات: از دیگر مشکلات مدیران کشوری و استانی در سال های گذشته، عدم تحمل انتقادات ـ چه از سوی رسانه ها یا صاحب نظران ـ بود. البته گاهی اوقات پیش می آمد که مدیری با ظاهری موجه و لب خندان، تظاهر می کرد که از انتقادات استقبال می کند، ولی در پنهان سعی می کرد «انتقادکننده» را بایکوت کرده یا به بهانه ها و توجیهات مختلف او را حذف نماید. در حالی که توجه نداشت وجود چنین افراد متعهدی به نفع اوست. اما چون خودش با پارتی، رانت، گروه و رابطه، بالا آمده و صاحب مقامی شده بود، ترجیح می داد اطرافیانش افرادی مانند خود او باشند و به تملق از وی بپردازند!
با توجه به نکات یادشده، به نظر می رسد که در مقابل رییس جمهور هشتم و دولتش، مشکلات فراوانی قد علم خواهد کرد که برای ازمیان برداشتن آن ها به کسانی نیاز است که مرد میدان و اصحاب «ما می توانیم» باشند. البته تردیدی نیست که خود جناب آقای رییسی مرد میدان است و آزمایش های متعددی را با موفقیت پشت سر نهاده، اما کار در دولت، قطعا با کار در قوه قضاییه، تفاوت هایی دارد که ان شاء الله آن نیز به مدد استفاده از رهنمودهای حکیمانه رهبر معظم انقلاب اسلامی و استفاده از مشاوران خبره و منزه از هرگونه پیرایه، قابل چاره می باشد.
سیدعبدالباقی اسحاقی
