سندرم مسافرت بی قرار!
این یادداشت در این زمان قاعدتا باید در مورد ماه مهر و بازگشایی مدارس و دانشگاه و خرید لوازم مدرسه نوشته می شد اما با کاهش فرزندآوری از یک سو و از سوی دیگر رشد فضای مجازی و مدارس به اصطلاح هوشمند، دیگر پایان تابستان و آغاز پاییز با این تعاریف شناخته نمی شود بلکه بیشتر به مسافرت های دقیقه نودی هموطنان گره می خورد! البته امسال تعطیلی میان هفته هم در دو هفته آخر شهریور و هم هفته اول مهر رخ داده که باعث رشد سفر در کشور شده است.
از آنجا که ما ایرانی جماعت اگر در همه کارها جزیره ای عمل کنیم در وصل کردن تعطیلات به هم استاد هستیم که با کنار هم قرار دادن اینها سه هفته پر ترافیکی در شمال کشور شاهد بوده و هستیم.
ضمن اینکه این تعطیلات مصادف شده با بارش بارانهای موسمی شمال و غافلگیری مسافران که از قضا می خواهیم به این مورد بپردازیم.
اصولا ما مردمی هستیم که دائما در حال غافلگیر شدن هستیم از مسئولین گرفته تا مسافران و… منتها با این تفاوت که مسئولین در امنیت کامل غافلگیر می شوند! اما مسافران از اینجا مانده و از آنجا رانده و متاسفانه برخی اوقات ناچار می شوند شب را در شرایط نامناسبی به صبح برسانند و در این میان بین بومیان و گردشگران گاهی تنش چه در فضای مجازی و چه در فضای حقیقی نیز بوجود می آید که اینگونه موارد را نباید کنایه زد و سرزنش کرد بلکه باید آسیب شناسی کنیم.
وقتی می گوییم ما راجع به هیچ چیز فرهنگ سازی نکردیم شامل آداب مسافرت هم می شود! یکی دو دهه است که مسافرت رفتن فراگیر شده، یعنی قبلا اگر خانواده ای سالی یکبار یا حتی کمتر مسافرت می رفتند الان اگر نگوییم هر هفته دست کم هر ماه می خواهند به مسافرت بروند و دم دستی ترین و ارزانترین مکان هم شمال کشور مخصوصا گیلان است و در این میان اگر بگوییم بسیاری از خانواده ها جسارتا دچار سندرم مسافرت بی قرار شده اند پر بیراه نگفته ایم و در ادامه چون همه در حال مسافرت به شمال کشور هستند ناخواسته مسیر شمال یعنی یک مسافرت باری به هر جهت را در پیش می گیرند.
در بالا از آداب مسافرت سخن به میان آوردیم شاید در بسیار از افراد این ذهنیت شکل بگیرد که منظور روزه مستحبی بودن و شاید نماز جعفر طیار خواندن گردشگران است. مسافر دست کم باید مقصدش مشخص باشد اینکه به کدام مکان و کدام استان می خواهد سفر کند؟! وضعیت جوی منطقه و وضعیت جاده ای که باید در آن تردد کند به چه شکل است و…
در ضمن فلسفه مسافرت یعنی اینکه چند روزی فاصله گرفتن از روزمرگی جلای روح و روان و خاطراتی خوش را رقم زدن؛ نه اینکه با هزار و یک حوادث رو به رو شدن و دست آخر با خاطری آزرده به مبدا برگشتن و…
و سخن آخر اینکه اگر در این باره چاره جویی نشود در آینده ای نزدیک می تواند هم برای مهمانان و هم برای میزبانان چالش های بزرگتری ایجاد شود که شرح آن در این مقال نمی گنجد و باید جداگانه به آن پرداخت!
حسن غیوری
