دین اسلام روزه را به عنوان یکی از واجبات دینی می‌داند و بر اساس آن همه مسلمانان واجد شرایط مکلف هستند این واجب دینی را رعایت کنند.
کشورمان در طول تاریخ نسبت به سایر کشورهای دیگر از غنی‌ترین فرهنگ و رفتارهای آیین‌مند دینی و مذهبی برخوردار بوده و هست و حتی قبل از پیدایش مفاهیم ملی و مذهبی در رفتارهای نیاکان ما در این سرزمین وسیع و پهناور به خصوص در رابطه با مفهوم ستایش پروردگار شاهد وجود فرهنگ و آیین‌‌های مذهبی بودیم، به گونه‌ای که به خوبی می‌توان آن را در کتب تاریخ تمدن جهان مشاهده کرد؛ از این جهت ایران را می‌توان یکی از کشورهای دارای تمدن کهن در زمینه اجرای اعمال و مناسک دینی و مذهبی دانست.
ماه مبارک رمضان یکی از ماه‌های بسیار مهم برای ما مسلمانان و شیعیان است، رمضان ماه تجلی بندگی خدا، توبه، دعا و نیایش است و لذا رعایت آداب، رسوم و دستورات شرعی این ماه ضروری به نظر می‌رسد.
ضمن اینکه روزه‌خواری در ملا عام از موضوعات غیر اخلاقی و ناقض حقوق اجتماعی دیگران است که با فرارسیدن ماه مبارک رمضان ذهن افراد متدین و مسئولان را به خود مشغول می‌کند.
اسلام روزه را به عنوان یکی از واجبات شرعی می‌داند و براساس آن همه مسلمانان واجد شرایط مکلف هستند به این واجب دینی عمل کنند. روزه‌خواری به ویژه در ملاعام یک امر ناپسند و خلاف شرع است و بیش از هر چیزی موجب جریحه‌دار شدن احساسات شهروندان می‌شود.
به دلیل اینکه جامعه و کشورمان بر اساس دین مبین اسلام بنیان‌گذاری شده لذا رعایت این چارچوب بر همه افراد واجب است. با این اوصاف دین اسلام شرایط کسانی که عذر شرعی دارند را هم در نظر گرفته تا بتوانند بدون سختی این ماه عزیز و مبارک را سپری کنند.
همانگونه که ذکر شد روزه بر همه افراد واجد شرایط واجب است،بنابراین کسانی که شرایط روزه گرفتن را ندارند مانند مسافران و بیماران لازم است به احترام روزه‌داران و رعایت حرمت این ماه عزیز از «روزه‌خواری در ملاعام» جدا خودداری کنند.
متأسفانه در این بین کسانی هستند که به عمد و از روی غرض‌ورزی مرتکب روزه‌خواری در ملاءعام می‌شوند. روزه‌خواری چه به عمد و چه غیرعمد موضوعی است که بدون توجه به جنبه‌های شرعی و قانونی نشان‌دهنده بی‌احترامی به ارزش‌های مورد قبول اعضاء جامعه است.
از لحاظ حقوقی نیز در قانون جمهوری اسلامی، فعل روزه‌خواری جرم نیست بلکه برای آن شرایطی در نظر گرفته شده است. موضوعی که در قانون جمهوری اسلامی جرم تلقی می‌شود؛ «تظاهر به روزه‌خواری در انظار عمومی یا ملاءعام» است. اگر روزه‌خواری به صورت یک رفتار عادی در جامعه نمود پیدا کند، حقوق شهروندان روزه‌دار تضییع می‌شود و این موضوع به منزله رعایت نکردن اخلاق شهروندی در جامعه است.
زیر پا گذاشتن قوانین و مقررات به هر شکلی موجب ایجاد هرج و مرج در جامعه می‌شودگ بنابر این اگر فردی از روی عمد اقدام به روزه‌خواری در ملاعام کند باید بداند این رفتار هنجارشکنانه در قوانین کشور مجازات دارد.
تظاهر به روزه‌خواری جز جرایم علنی محسوب می‌شود و برابر ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی هر کس علنا در انظار و اماکن عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی نماید؛ علاوه بر کیفر عمل به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می‌گردد.
همچنین سازمان انتظامی کشور به عنوان مجری قانون بر طبق وظایف ذاتی خود موظف است برابر قانون با معدود هنجارشکنان و کسانی که در سطح جامعه و در ملاعام تظاهر به روزه‌خواری می‌کنند برخورد متناسب و قانونی داشته باشد.
روزه‌خواری نباید به عنوان یک رفتار اجتماعی عادی‌سازی شود لذا بر همین اساس اقدامات پیشگیرانه و اثرگذار دینی و فرهنگی در این زمینه بسیارموثر است.
آموزش و همگانی کردن فرهنگ احترام به ماه مبارک رمضان در رسانه‌‌های جمعی می‌تواند موثر واقع شود و اگر دشمن با بهره‌گیری از فضای مجازی علیه مقدسات و دینداری جوانان ما فعالیت می‌کند، ما نیز از این بستر برخورداریم و باید برای تبلیغ مقدسات و شریعت خود از آحاد مختلف جامعه به خصوص نسل جوان استفاده کنیم که مناسب‌ترین راهکار برای از بین بردن این ناهنجاری اجتماعی، بسترسازی فرهنگی در صدا و سیما، رسانه‌ها و مدارس است. محترم شمردن ماه مبارک رمضان و رعایت حرمت روزه‌داران باید در سنین ابتدایی در کودکان و نوجوانان نهادینه شود تا در جامعه شاهد رفتارهایی که از جهت غفلت و بی‌توجهی سبب حرمت‌شکنی ماه مبارک رمضان می‌شود نباشیم.
سارا رزاقی
