باز باران خبر- گزارش اختصاصی: نشست گفتگو پیرامون اجرای تئاتر «افرا یا روز می‌گذرد» با حضور ارزشمند استاد یوسف فخرایی و کارگردان و عوامل نمایش در خانه فرهنگ گیلان برگزار شد.
این نمایش به نویسندگی بهرام بیضایی و کارگردانی و طراحی مهرداد هنرمند از ۲ الی ۱۷ شهریور ماه در رشت به روی صحنه رفت و با هدایت هوشمندانه مهرداد هنرمند در نگاه و ذهن مخاطبان موفق و خوش درخشید.
در این نشست استاد یوسف فخرایی پژوهشگر و نویسنده برجسته تئاتر کشور گفتگو را جوهره حیات، زیست، اندیشه و نگاه دانست و گفت: هنرمند وقتی وارد گفتگو می شود به نفس و ذات گفتگو می اندیشد بنابراین امیدوارم هیچ تئاتری بدون امکان بزرگ گفتگو فراهم نشود.
وی به نمایش افرا نوشته بهرام بیضایی اشاره کرد و افزود: افرا به ما می گوید که هر دست بسته ای حق دارد در ناامیدی به کمک رویاهاش از دست واقعیت خودش را نجات بدهد. اثر بهرام بیضایی یک نوشتار ساده نیست بلکه یک نگاه عمیق و ژرف فلسفی است.
استاد فخرایی ادامه داد:بهرام بیضایی بسیار لطیف و ظریف تناقض با جهان را می بیند و تاب آوردن تا لحظه مرگ نگاه وی در افرا است، اینکه جهان ما را نمی بیند و چاره ای نداریم جز اینکه جهان را ببینیم و تاب بیاوریم و هنر یکی از امکان های بزرگ تاب آوردن و تخیل نیز یکی از امکان های ذهن و این ذهن است که عشق و رستگاری را می آفریند.
پژوهشگر و نویسنده برجسته تئاتر کشور افرا را یک منطق تاریخی براساس داستانی عنوان کرد و اظهار داشت: برای یک نویسنده مسئله وجود دارد و این مسئله ها در طول زندگی به شکل درونمایه های ثابت او را حول یک محور نگاه می دارد و هر اثر او یک پاسخ به این درونمایه است. در اثر بهرام بیضایی پاسخ ها به هم نزدیک است چون انسان تنهای منزوی ایزوله شده او هرگز این امکان را پیدا نمی کند که به دیالوگی به گفتگویی قانع کننده با شرایط اجتماعی خودش برسد.
استاد فخرایی گفت: بخش بزرگ افرا ژرفای ذهنیت در برابر واقعیت است و بعد فلسفی که با همین شگرد داستان نویسی بسیار ساده وارد قصه می شود و این نگاه عمیق بهرام بیضایی را می رساند ؛ ما یک تناقض بی پایان و حل ناشدنی هستیم به عنوان بشر و چاره ای نداریم جز اینکه ذهنیت خودمان را در برابر جهانی قرار بدیم که این ذهنیت تاب نمی آورد ولی ما باید جهان را تاب بیاوریم و این پایان خوشی نیست بلکه خلق یک رویاست.
مهرداد هنرمند کارگردان نمایش افرا نیز در این نشست گفت: این نمایش شکلی از پایان دهن کجی به تمام تلخی هایی است که یک آدم تحمل می کند و متلکی دارد می گوید و یک شادی جعلی ایجاد کرده و بنده به شخصه از پایان افرا تاثیر گرفتم.
وی با اشاره به این جمله که هنرآفرینی می کنیم تا واقعیت را تحمل کنیم افزود: در نمایش افرا کارکتر معلم نمونه ای از آدم آگاه و دانشمند است؛ کسی که آگاهی را در جامعه تزریق می کند؛ کسی که مسئله داستان را حل میکنه و شازده چلمن میرزا نوشتن و امضا کردن یاد می گیرد. نقش معلم در افرا نماینده آگاهی در جامعه است و زمانی که نوشتن و خواندن آموزش داده می شود گره داستان هم وا می شود.
