حجاب امری واقعی یا ارزشی؟

 در مباحث گذشته نکاتی پیرامون اهمیت حجاب اسلامی و جایگاه مهم آن خدمت عزیزان تقدیم شده است؛ اینک به طرح این پرسش می رسیم که «آیا حجاب یک امر واقعی است یا ارزشی؟» و برای تبیین بهتر مطلب و پاسخ به سئوال ناگزیر از توضیح ساده دو واژه «ارزشی» و «واقعی» هستیم که در قالب مثال بیان می شود.   امر واقعی معمولا به چیزی گفته می شود که پیامدهای مثبت یا منفی آن بلافاصله یا در کوتاه ترین زمان قابل مشاهده است. به عنوان مثال اگر در هنگام رانندگی سرعت شما از حد مجاز فراتر رفته و بخواهید در جای نادرست سبقت هم بگیرید، کنترل خودرو برایتان مشکل شده و احتمال تصادف شدید با ماشین های دیگر یا واژگون شدن بسیار زیاد است که به این می گویند “امر واقعی”؛ چون هر کس نتیجه کارهای خود را به صورت ملموس و با تمام وجودش حس می کند. در طرف مقابل  امر ارزشی به چیزی گفته می شود که انجام دادنش خوب است و به عنوان یک نوع ارزش برتری و امتیاز برای فرد انجام دهنده محسوب می گردد ولی اگر عده ای آن را انجام ندادند، مورد سرزنش قرار نمی گیرند. مانند داشتن گفتار مؤدبانه و استفاده از شیرین زبانی در برخوردها و نشست و برخاست ها.   حالا پرسش بعدی پیش می آید که «حجاب» در کدام دسته بندی فوق جا می گیرد؟

که در جواب باید گفت اگر حجاب را یک امر ارزشی بدانیم، مطمئنا رعایت کنندگان آن صاحب فضیلت و برتری اخلاقی می باشند ولی در طرف مقابل کسانی که آن را مراعات نمی کنند، شایسته سرزنش نیستند؛ در حالی که چنین نیست و حجاب یک امر واقعی است و دین مقدس اسلام هم به چیزهایی دستور می دهد که واقعی هستند که از جمله آن ها رعایت حجاب و عفاف است و همین اتفاق در مورد صدور فرمان دوری کردن از اموری مانند شراب خواری، قماربازی، فحشاء، خوردن مال مردم، تجاوز به حقوق دیگران و… نیز رخ داده است. بدون تردید حجاب یک امر عقلانی واقعی است که با سلامت روانی جامعه ارتباط مستقیم داشته و در زیرمجموعه دانش های مربوط به سلامت روح و روان قرار می گیرد و عدم رعایت آن عافیت و آسایش اجتماعی مردم را به خطر انداخته و در معرض تخریب جدی قرار می دهد.اگر بخواهیم در این مورد مثالی بزنیم می توانیم از عدم صدور مجوز شهرداری ها برای ساخت و ساز انواع بناهای آپارتمانی چند واحدی در کوچه های تنگ و باریک شهری را نام ببریم؛ زیرا نظم شهری آن منطقه را به هم می زند و در هنگام بارش برف و باران، جاری شدن سیلاب، زلزله، آتش سوزی و انتقال سریع بیمار توسط اورژانس، حوادث جبران ناپذیری را پدید می آورد و آسیب هایش تنها متوجه یک نفر یا یک خانه نیست بلکه کلیه همسایگان نزدیک و دور را نیز دچار مشکل و دردسر می نماید. حال اگر شهرداری فلان منطقه پروانه ساخت و ساز را برای شخص متقاضی صادر نکند، آیا این عمل یک نصیحت و سفارش اخلاقی برای شهروند مذکور است یا یک امر واقعی؟ پاسخ این است که چنین مسئله ای یک امر واقعی است؛ زیر پیامدهای منفی آن کاملا قابل مشاهده است و در مورد حجاب نیز چنین است.

  بر این اساس فهمیدن مطلب بیان شده چندان دشوار نیست، به شرط آن که شخص بخواهد ضمن دوری از لجبازی و بدون تأثیرپذیری از جوسازی های منفی رسانه ای ازعقل خود به درستی کمک بگیرد. در نتیجه افرادی که معتقدند حجاب یک امر ارزشی است و به عقیده افراد بستگی دارد و عقیده را  هم نباید به دیگران تحمیل کرد، اشخاصی هستند که از عقل خود برای فهم مطلبی به این سادگی کمک نمی گیرند یا دنبال سوء استفاده از مردم برای برخی کارها مانند شرکت در انتخابات و رأی آوردن، کسب شهرت برای هدف های خاص، طرح ادعای روشنفکری جهت خودنمایی و امثال آن هستند؛ زیرا با کمی دقت در مطالب ارایه شده از سوی رسانه های فارسی زبان مزدور بیگانه و شبکه های اجتماعی که اختیار آن ها در دست بیگانگان است، کاملا آشکار می شود که آن ها دقیقا بر خلاف شعارهای دروغی که سر داده و برایش تبلیغ می کنند به طور جدی در صدد تحمیل نظرات شان به کاربران خویش بوده و می باشند با این تفاوت که برای فریب مشتریان خویش از عبارات و واژه های زیبا و فریبنده استفاده می کنند. بنابراین حجاب موضوعی است که با سلامت روانی تک تک افراد اجتماع ارتباط تنگاتنگ داشته و دیگر واجبات دینی نیز همین وضعیت را دارند و مردم باید در این زمینه به دستورات پیامبر اعظم(ص) و ائمه معصومین(ع) به عنوان دانشمندان متخصصی که در جامعه نظیرشان یافت نمی شود، مراجعه کرده و به آنان ( به عنوان مطمئن ترین، خیرخواه ترین و دلسوزترین افراد بشر ) اعتماد نموده و از دستورات آن بزرگان پیروی نمایند. 

در این میان وظیفه نمایندگان مجلس، مسئولین ارشد کشوری و استانی بسیار خطیرتر از مردم عادی است و هرگونه اظهارنظرشان ـ مصاحبه ها، سخنرانی ها و گفتگوهای رسانه ای ـ باید نشانگر فهم دقیق آن ها نسبت به واقعی بودن مسئله حجاب و سایر مسایل مبتلابه باشد و در غیر این صورت باید بدون هرگونه تعلل و مسامحه از پست و مقام خود برکنار شوند، قبل از آن که اثرات منفی صحبت هایشان خواسته یا ناخواسته از روی آگاهی یا ساده لوحی و… به بخش هایی از نظام اسلامی آسیب وارد کند.