بازباران خبر/ عصر روز سه شنبه ۲۲ شهریور جلسه ی نقد و بررسی رمان “به فردا فکر نمی کنم”، اثر مرسده کسروی در خانه ی فرهنگ شهر رشت برگزار شد.
در این جلسه بعد از ادای احترام به یاد و خاطره ی “عباس معروفی” نویسنده ی بزرگ ایرانی، منتقدین به بررسی و نقد رمان “به فردا فکر نمی کنم” پرداختند.
خانم دکتر طالبی خاکیانی درباره این کتاب گفت:”رمان “به فردا فکر نمی کنم” نویسنده تلاش کرده موضوع اثرش را به آدمهایی اختصاص دهدکه گرفتاری های جدی داشته و در موقعیت های ناگزیر گیر افتاده اند، یعنی نگاهی واقع گرایانه به زندگی اجتماعی و فردی بشر ایرانی در قرن چهاردهم وبررسی زمینه هایی که سبب پیدایی کنش ها و واکنش های طبیعی و غیرطبیعی او هستند.
وی گفت شخصیت پردازی این رمان با توجه به فصل های زیاد و اشخاص فرعی فراوان استادانه و واقع گراست . طرح داستان استوارپردازش شده و زبان آن ساده همراه با راستگویی و زبان روزمره و بیان جزئیات و توصیفات دقیق و عینی و محور این توصیفات وبیان ظرایف، گسترش مهرورزی و عشق به بشرزخم خورده است.
وی همچنین گفت محرک اصلی رمان، اعتراف شخصیت اصلی داستان به قتل شخصیتی به نام سودابه است و این، بهانه ای می شود تا نویسنده تصویری دقیق از اشخاص اصلی و فرعی داستان به مخاطب ارائه دهد که از جنبه های روانشناسی ، جامعه شناسی و مردم شناسی و…. ، لحن هر یک از شخصیت ها مناسب طبقۀ اجتماعی و نظام اندیشگانی ، سلیقه ها و عقاید نویسنده است .
از صور خیال در حیطه ی بیان و بدیع به جا و مناسب بهره برده شده، گفت و گوها یکدست و گره افکنی وتعلیق به گونه ای است که کشش لازم را برای دنبال کردن داستان تا حد زیادی ایجاد می کند.
مهناز بابایی درباره این رمان گفت:” هر اثر هنری خوب یک کشف تازه است. کشف دنیای ما و دنیای جدید که توسط صاحب اثر بر مخاطب مکشوف می شود. رمان به فردا فکر نمی کنم یک کشف تازه است.
وی در ادامه گفت طرح رمان به فردا فکر نمی کنم روایت خود را از آخر شروع کرده و با فلش بک که برای راوی در طول ۳۸ فصل با ذکر جزئیات حادثه بر مخاطب آشکار می شود. در حقیقت مخاطب با خواندن صفحات اول رمان متوجه پایان ماجرایی می شود که از جزئیاتش خبر ندارد و هنوز توسط نویسنده روایت نشده. در ابتدای رمان، راوی در پایان زندگی خود قرار دارد.زاویه دید رمان اول شخص مفرد است و برای داستان و ماجرای این رمان این بهترین زاویه دیدی بود که نویسنده می توانست انتخاب کند.
وی همچنین گفت از ویژگی مثبت زبانِ رمان، نزدیکی اش به زبان عامه و بهره بردن از لغات و اصطلاحات گیلکی است، هرچند واژه های گیلکی بسیار اندک هستند. در متن کلماتی مثل بال، گّل و گردن، گدا بهار، سمنت و سفید کولی و همچنین نام مکان هایی مثل سبزه میدان، شهرداری، باغ محتشم به کار رفته است.
لازم به ذکر است پایان جلسه، به پرسش و پاسخ اختصاص داشت. در این بخش خانم ها فرزاد، ثنایی و شالکوهی، و آقایان مجید دانش آراسته” نویسنده محبوب گیلانی”، بوبرد و قاسمی به ارائه ی نظر و سوال هایی پرداختند و منتقدین و نویسنده پاسخ گفتند.
گفتنی است مرسده کسروی با چهار اثر:۱.زرد کادمیوم ۲. حوض نقره مهتاب ۳. نفر هفتم۴. به فردا فکر نمیکنم، یکی از پرکارترین نویسندگان زن شهر رشت محسوب می شود.
