استرس و اضطراب ناشی از شیوع بیماری کرونا، واکنشی قابل درک در مقابل چیزی است که برایمان ناشناخته است. این ترس یک غریزه‌ی انسانی است که از ما در برابر تهدید محافظت می کند و ما را ملزم به رعایت نکات و توصیه‌های بهداشتی می کند.
اما وحشت زدگی زمانی به وجود می‌آید که مردم تهدیدی را بیش از حد برآورد کرده و توانایی های مقابله با آن را دست کم می‌گیرند. پیگیری مکرر اخبار مرتبط با شیوع سریع ویروس کرونا آغازگر اضطراب است. از این رو این موضوع اهمیت دارد که میزان مواجهه خود با رسانه ها و مخصوصا رسانه های غیر مستند و غیر قابل اعتماد را محدود کنیم و خود نیز منتقل کننده اخبار ناگوار نباشیم.
تمرین کنیم تا در سلام و احوالپرسی های روزانه به جای تمرکز بر اخبار ناگوار مثل کمبودها و میزان مرگ و میرها، بر خبرهای مثبت و امید بخش مثل درمان افراد بیمار و امید دادن به یکدیگر تکیه کنیم.
حواسمان باشد افرادی هستند که ما آن ها را دوست داریم و نگران آنها هستیم مثل فرزندانمان. پس مواظب سلامت روان آنها نیز باشیم. میزان مقاومت افراد در برابر شرایط اضطراب یکسان نیست. دقت کنیم با نشر اخبار نگران کننده سلامت ذهن و روان دیگران را به خطر نیاندازیم.
ترس و اضطراب باعث حساسیت افراد به علائم بدنی می شود به طوری که خیلی از افراد علائم بدنی خود را به صورت نادرست تفسیر می کنند و احساس می کنند دچار بیماری شده اند. اگر علائمی مثل ترس و اضطراب و افسردگی چه در مردم عادی و چه در کادر درمانی در این شرایط افزایش یابد باعث تضعیف سیستم ایمنی در برابر ابتلا به بیماری های ویروسی می شود. همچنین در شرایط کنونی ترس و نگرانی از ابتلا به این بیماری باعث بروز اختلالات روان تنی می شود.
اضطراب بیش از حد باعث می شود افراد شایعات را بپذیرند و برای کاهش ترس و نگرانی خود به شایعات دامن بزنند. گاهی افراد دچار احساس درماندگی می شوند و ممکن است فکر کنند، این بیماری قابل کنترل نیست.
مراقب پیامدهای روانی ممنوعیت های کرونایی باشیم؛ ویروس نوظهور کرونا امروزه چنان جسم، روح و روان مردم را نشانه گرفته که اضطراب را جایگزین افکار جاری و راحت قبلی ما در ارتباط با دیگران نموده است. سعی کنیم با رعایت معقولانه اصول بهداشتی، احتمال ابتلا به بیماری را به حداقل ممکن کاهش دهیم. به منظور کاهش استرس، ورزش های خانگی را با رعایت اصول بهداشتی و به همراه اعضای خانواده انجام دهید. برای رسیدن به آرامش بیشتر، نفس های عمیق را در منزل تمرین کنید. در هنگام بروز افکار وسواسی و نگران کننده، از تکنیک توقف فکر استفاده کنید یعنی تمرکز بر آن موضوع را به موضوع دیگر، بهتر و جذابتری تغییر دهید. هر از چند گاهی از تمرین آرامسازی (ریلکسیشن) استفاده کنید.
سروان مرضیه عفتی، کارشناس ارشد روانشناسی مرکز مشاوره آرامش معاونت اجتماعی پلیس گیلان
