باز باران خبر/ سیدعبدالباقی اسحاقی
چند روزی از ماه مبارک رمضان سپری شده است. ماه صیام فرصت بی نظیری برای همه ما ایجاد می کند تا به عنوان مهمانان خداوند در این مدت یک ماهه به برخی کارهای مهم بپردازیم که شاید در ماههای عادی فرصتش پیش نیاید.
۱ـ روزه داری: طبق دستور دین مقدس اسلام، روزه داری بر هر انسان سالـم و بدون بیماری واجب است. روزه داری علاوه بر تقویت سلامتی جسم، روح آدمی را نیز پاکسازی کرده و به آن صفا و نورانیت خاصی می بخشد.
۲ ـ تلاوت قرآن: دومین ابزار پاک سازی روح تلاوت کتاب مقدس مسلمانان است که بهترین زمان آن همین ماه مبارک رمضان است؛ در این روزها و شب های مقدس هرقدر که می توانیم و فرصت داریم، باید سعی کنیم قرآن بخوانیم؛ از یک آیه تا یک جزء.
۳ ـ آشنایی با معنای آیات قرآن: اگر بتوانیم در هنگام تلاوت آیات با معنای آن ها نیز آشنا شویم کار جالب تری انجام داده ایم؛ مثلا اگر در هر روز فقط با معنای یک آیه آشنا شویم، قدم بزرگی برداشته ایم.
۴ ـ آشنایی با تفسیر آیات قرآن کریم: حال اگر بتوانیم در این ماه بسیاری از سرگرمی های بیهوده و وقت گیر را کنار گذاشته و از زمان خویش بهترین بهره را ببریم، بالاترین ثواب و پاداش الهی را به دست می آوریم. آگاهی از تفسیر یک آیه در هر روز می تواند ظرفیت فکری ما را بالا برده و درک و فهم جدیدی از زندگی صحیح به ما عنایت کند.
۵ ـ تدبّر و دقت در آیات قرآن: بعد از اینکه چند آیه قرآن را تلاوت کردیم و با معنای یک آیه آشنا شدیم و به دنبالش‌تفسیر همان یک آیه را نیز مطالعه کردیم، نوبت به تدبّر در آن می رسد.
تدبر یعنی فکر کردن به این نکته که خداوند متعال چرا قرآن کریم را بر ما نازل کرد؟ چرا برای ما یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر فرستاد؟ و چرا از بندگان می خواهد که در آیات قرآنش دقت کنند؟
پاسخش این است که ما انسان ها مهمترین آفریده های پروردگار هستیم و قرار است که مأموریت های سنگینی را انجام بدهیم که نتیجه آن کسب رضایت حق تعالی می باشد. برای تحقق این امر ابتدا باید«ظرفیت» خود را بالا ببریم تا شایستگی «بنده خدا شدن» را به دست آوریم؛ بنابراین افرادی که از روی عمد و آگاهی، تنبلی و سستی یا با انگیزه بی احترامی نسبت به احکام دین مقدس اسلام از انجام واجبات خودداری می کنند، نشان می دهند که ظرفیت شان به شدت پایین است و به همین دلیل هم تحت تأثیر تبلیغات منفی و باطل دشمنان اسلام، قرار می گیرند و در انجام وظایف دینی خویش کوتاهی می نمایند.
ظرفیت یعنی تحمل داشتن و تاب آوری؛ مثلا یک لیوان شیشه ای را در نظر بگیرید که قرار است از آن برای نوشیدن آب استفاده شود. این لیوان را «ظرف» می نامیم. وقتی که با پارچ یا هر چیز دیگری در آن‌آب ریختیم، می بینیم که دیگر جایی برای ریختن آب بیشتر وجود ندارد. در نتیجه می گوییم «ظرفیت این لیوان بیست یا سی میلی لیتر است و بیش از این دیگر جا نمی گیرد و سرریز می شود».
بر این اساس روح انسان نیز مانند همان لیوان است که داخل آن به جای آب با اندیشه و فکر و گاهی هم با خیالات پر می شود. ولی برعکس لیوان و سایر اشیاء اصلا محدودیت ندارد.
از سوی دیگر ظرفیت افراد با یکدیگر، متفاوت است. مثلاً، یکی ظرفیت روحش به اندازه یک لیوان است. دیگری به اندازه یک پارچ و سومی به اندازه یک منبع آب صد لیتری گنجایش دارد و چهارمی نیز مثل یک مخزن بسیار عظیم است که چند میلیون لیتر نفت یا بنزین را در خود جای می دهد.
همت شریعت اسلام در این است که ظرفیت روح ما را بسیار گسترش دهد تا بتواند به مقام بندگی خداوند متعال نایل گردد.
معنای دیگر ظرفیت تاب آوری در حوادث سخت، رویدادهای بسیار دردناک، شکست ها و ناکامی هایی است که در زندگی پیش می آیند. از سوی دیگر خوشی ها و موفقیت ها نیز «ظرفیت» می خواهد تا انسان، دچار غرور بیجا و بلندپروازی های گوناگون نشود، چنان که در این رابطه، داستان های فراوان و کاملا واقعی از آدم های متفاوت با جایگاه های اجتماعی مختلف در کتاب های تاریخی وجود دارد.
ماه مبارک رمضان بهترین زمان برای افزایش ظرفیت ها، عمیق شدن دقت ها، کاستن از غرور، کاهش سطح تکبر و سخن گفتن بدون واسطه با خالق جهان هستی است؛ پس باید از این فرصت نهایت بهره را ببریم، شاید که در سال دیگر چنین امتیازی به ما داده نشود.
