خالق جهان هستی، بر اساس آنچه که خود در قرآن مجید فرمود به سبب لطف و محبتی که نسبت به بندگان خویش دارد، هیچگاه انسان ها را به حال خود رها نکرده است تا در فضای حیرت و سرگشتگی واقع گردیده و روز به روز از مسیر صحیح زندگی، فاصله بگیرند.خداوند متعال نیرویی به نام عقل را در وجود همگان به امانت نهاده تا راهگشای آنان در سختی ها و دشواری ها باشد. اما همین نیرو که آن را هوش، فکر، اندیشه، زیرکی، هوشیاری و… نیز می نامند، ممکن است بر اثر قرار گرفتن در شرایط مختلف احساسی، تربیتی، خانوادگی، قومی، منطقه ای، اجتماعی، سیاسی، غرور ناشی از دانش، شهرت و قدرت و… در فهم مطالب دچار اشتباه، تردید و انحراف گردد و صاحب خود را به سوی راه خطا، راهنمایی کند.
جهت پیشگیری از چنین مسایلی، پروردگار حکیم، پیامبران و پس از آن ها امامان معصوم(ع) را یکی پس از دیگری، به یاری عقل بشر فرستاد تا هدایت آدمیان و قرار دادن آنان در صراط مستقیم الهی، به طور دایم و مستمر ادامه یابد.
با توجه به نکات یاد شده، عید غدیر خم، نماد استمرار هدایت بشریت است. زیرا در چنین روزی پیامبر اعظم به فرمان خداوند، حضرت علی بن ابیطالب(ع) را به عنوان جانشین، رهبر سیاسی و اولین امام معصوم پس از خود، به کلیه مسلمانان معرفی نمود و به آن ها امر نمود: «همان گونه که از من اطاعت و پیروی می کنید، باید از علی(ع) نیز اطاعت و پیروی کنید تا گمراه نشوید».
بر اساس اسناد موجود در کتب اهل سنت و شیعه، حضرت علی(ع)، بدون تردید نخستین جوان مسلمان در تاریخ اسلام است که در سخت ترین لحظات تاریخ زندگی پیامبر تا پایان عمر شریفش، همراه و یاور او بود. اسلام، با ایمان، شجاعت، رشادت، ایستادگی، مقاومت و ازخودگذشتگی آن مرد بزرگ، بارها و بارها از خطر نابودی نجات یافت. دانش بی پایان و تقوای علی بن ابیطالب(ع) در میان اصحاب پیامبر، زبانزد و بدون رقیب بود.
با دقت در کتاب های روایی، می توان دریافت که تقریبا هر حدیثی که از زبان پیامبر(ص) نقل شده، تعریف، تمجید و تشویق از حضرت علی(ع) در آن دیده می شود و چنین مسئله ای در باره هیچ یک از یاران پیامبر، سابقه ندارد. علی(ع) در همه خوبی ها، پیشتاز و یگانه بود و این نکته ای است که یاران پیامبر، حتی دشنمانش، بارها بر آن تاکید کرده و شهادت داده اند.
به همین دلیل، تنها حضرت علی بن ابیطالب(ع) بود که شایستگی رهبری اسلام و پیشوایی دینی و سیاسی مردم را داشت. آن مرد بی نظیر تاریخ، به دفعات متعدد، امتحان های دشواری را با موفقیت پشت سر گذاشت و با سربلندی و سرافرازی، امتیاز بسیار عالی گرفت. علی(ع) تنها فردی از میان اصحاب رسول خدا(ص) بود که حتی یک نمره منفی، غفلت، اشتباه، خطا، تذکر، توبیخ و حتی عذرخواهی، در کارنامه درخشان خویش نداشت. بنابراین او شایسته ترین شخصیت، جهت تکیه زدن بر جایگاه امامت و ولایت بود.
از دیدگاه شیعه، امام، فردی است که از هر نظر شبیه پیامبر(ص) بوده و هیچ نقطه ضعفی در اعتقادات، گفتارها و رفتارهای شخصی و اجتماعی اش دیده نشود. امام باید کسی باشد که به درجه «انسان کامل» دست یافته تا پس از آن بتواند به عنوان نماینده خداوند در زمین و ادامه دهنده راه انبیاء، مردمان را به راه راست هدایت نماید و علی(ع)، بعد از پیامبر، تنها کسی بود که از چنین شایستگی چشمگیری برخوردار بود.
علی بن ابیطالب، انسان برگزیده ای است که با ایمان محکم، عمل بدون نقص، بصیرت بی مانند، پرهیز از هوس ها، مبارزه با شیطان نفس، پارسایی مثال زدنی، دوری از اشرافیگری، احساس مسئولیت در برابر مردم از هر دین و مذهبی،عدالت خواهی صادقانه و… در طول بیش از چهارده قرن تا به امروز، در هر عصر و دوره ای از تاریخ، برترین دانشمندان و محققین عالم را به شگفتی واداشت تا جایی که همگی در برابر عظمتش سر تعظیم فرود آورده و زبان به مدح او گشودند.
اکنون نوبت ما و کلیه انسان های جویای حقیقت در سطح دنیا است که بکوشیم از تابش خورشید تابناک امامت، به درستی بهره برده، در مسیر اطاعت از قوانین الهی گام برداشته و در جهت ساختن جهانی پاک و پیراسته از هر پلیدی ، نقش مؤثری ایفا نماییم.
