در زندگی امروز یکی از فضاهای عمومی شهر «پارک ها» هستند و پارک ها به عنوان یک بخش از نیازهای مردم همواره مورد توجه می باشند، همچنین زندگی شهری و آپارتمان نشینی ساختارهای سرگرمی و بازی ها را نیز تغییر داده و در این تغییر ضرورت دارد شهر بازی را از این قاعده مستثنی ندانیم؛ شهر بازی در واقع با مجموعه ای از دستگاه های سرگرمی با هدف فراهم نمودن اوقات خوش برای گروه بزرگی از مردم در شادابی و طراوت جامعه بی تاثیر نیست؛ از سوی دیگر گردش مالی شهر بازی ها نیز سرمایه گذاران را برای فعالیت در این عرصه ترغیب می کند.
البته در اینجا باید اشاره نمایم قدیمی ترین شهر بازی دنیا ۱۵۸۳ میلادی در شمال شهر کپنهاگ دانمارک شروع به کار کرد و نخستین شهر بازی در کشورمان در پارک شهر تهران (سنگلج) ساخته شد و شهر رشت هم در سال ۱۳۶۰ در باغ محتشم (پارک قدس) دارای پارک بازی و یک سالن نمایش شد. ضمن اینکه سعی دارم ذهنم را جمع کنم و بپردازم به ظاهر و باطن و باطن و ظاهر شهر باران همین است که می بینید؛ فعلا هم در حال و هوایی متفاوت مقهور انتخاب شهردار شده اما ستاره دادن به کارهای شورا و گاهی انعکاس اظهارنظرهای بدون تعارف برخی از شهروندن و حرف هایی از جنس دغدغه های شهروندی کمی سخت و دشوار است، مثل عقد قرارداد مجدد با سرمایه گذار قبلی شهر بازی باغ محتشم که به عنوان مناسب ترین انتخاب موردتوجه قرار گرفت! لیکن به کدام قیمت؟ مگر این همان سرمایه گذاری نیست که به قول اعضای پارلمان محلی با قراردادی مانند عهدنامه ترکن چای شهرداری را پای میز محاکمه برد و میلیاردی هم خسارت گرفت!
راستی این همان سرمایه گذار است در مجموعه تفریحی باغ محشتم حتی با دستگاه های دست دوم هم لحظه های ناب برای کودکان و خانواده ها آفرید؟! راستی این همان سرمایه گذار است حالا به سبک مشارکتی بعد از چند سال تعطیلی اعلام حضور کرده تا در بهاری دیگر و در بخش دوم کارهای اجرای دستگاه های مدرن بازی و چرخ فلک چهل متری در شهر بازی باغ محتشم راه اندازی کند و اگر چنین است باز هم گلی به جمال اهل کمال که خواسته شهروندان رشتی را زمین نگذاشت اما به قول حافظ شیرازی: صبر کن حافظ که گر زین دست باشد درس غم، عشق در هر گوشه‌ای افسانه‌ای خواند ز من، و من به تکرار از سرسطر می نویسم شهر بازی باغ محتشم و شروعی دوباره و بااشتیاق می نویسم قصه های قشنگ دنیا با همین اتفاقات دلنشین می شوند، نمی شوند؟!
اکبر محبوبی فر
