بیست و چهار ساعت قبل از بازی نهائی غرب آسیا به سخنرانی دکتر محمود سریع القلم گوش می دادم و چون همیشه از آن بی کران بهره می بردم.
دکتر سریع القلم از واژه ” صلح در درون ” سخن می گفت. ایشان معتقدند یکی از بزرگترین مشکلات جامعه ما عدم صلح در درون است که باعث می شود ما با حسادت، نخوت و غرور کاذب و خود حق پنداری به جنگ با قابلیت ها و لیاقت هایمان برویم و در نتیجه با پدیده هائی چون مشکل در ” ساختار نخبگی ” روبرو شویم. صلح با درون می تواند ما را با قابلیت ها و ضعف ها و به جستجوی پاسخ ها ببرد و از ” دروغ ” و رسیدن به شکست رها می شویم که نه تنها در ورزش که در بسیاری از موضوعات اجتماعی با آن روبه رو هستیم؛ به نظر می رسید بازی نیمه نهائی لیگ قهرمانان در غرب آسیا نمونه ای از وصول به سخنان زیبای دکتر سریع القلم باشد. بازی نیمه نهائی لیگ قهرمانان آسیا یک جنگ تمام عیار در داخل و خارج میدان بود؛ چون کنفدراسیون فوتبال آسیا در اقدامی بسیار بحث انگیز “عیسی آل کثیر” مهاجم گلزن و ستاره بازی های قبلی پرسپولیس را با محرومیت مواجه کرد تا نشان دهد مشکلات بی شماری که در فوتبال آسیا وجود دارد دقیقا همان مشکلاتی است که در داخل کشور داریم؛ یعنی “فساد” و “عدم رعایت عرف بین المللی”! با این وجود پرسپولیس با از دست دادن ستاره خود در بازی حساس مقابل تیم عربستانی به جای بهانه جوئی به دنبال صلح با خود و دستاوردها و قابلیت هایش رفت و ذهنش را درگیر حاشیه ها نکرد؛ چون پرسپولیس می دانست می تواند بهانه جوئی هایی چون عدم حضور مدیران نالایق ما در تصمیم گیری ها کنفدراسیون فوتبال آسیا را بیاورد و یا از قدرت مالی تیم سعودی و در نتیجه ستاره ها و جوایز بی کران آنها بگوید، آن هم در حالی که ما به علت ضعف مدیریت حاکم بر ورزش و فوتبال با محرومیت ها و ضعف ها و عدم تدارکات لازم همچون همیشه روبرو بودیم، اما پرسپولیس به صلح درون رسید و با توجه به قابلیت هایش با تمامی وجود مبارزه کرد و جنگید و فریاد قابلیتی را زد که ملت ایران در این بیکران ناکارایی دارند و خواستار مدیریتی در حد لیاقت این ملت و این دیار هستند.
فریاد پرسپولیس در آسیا در این روزهای سخت و پیروزی های این تیم بی شباهت به تیم ملی فوتبال آلمان غربی در جام جهانی ۱۹۵۴ نبود که آنها با قهرمانی در آن جام انگیزه هایی را یافتند که برای جایگاهی که لایق آن هستند، مطالبه و تلاش کنند.
و خلاصه کلام اینکه قدرت بدنی و روحی، رمز اول سرخ های ایران زمین در کنار استعداد و بی گمان صلح درون تیمی بود که لیاقت هایشان را می دانست.
دکتر تورج عاطف
