یادداشت امروز/فرشته احمدی
همانطور که می دانیم سیره و رفتار ائمه معصومین علیهم السلام همواره الگو و مسیر یاب نیل به کمال و انسانیت است، ازاین رو بررسی سبک رفتاری و شیوه زندگی ائمه معصومین بعنوان سبک زندگی خاص الگوی رفتار بشری به ویژه نشر و اشاعه این فرهنگ با سرآغاز شروع رفتار فردی در خانواده و سپس در اجتماع می تواند راه گشای رسیدن به کمال انسانی و آرامش روحی و روانی بعنوان کسب مهارت ارتباطی در خانواده و جامعه در قالب سلامت روان برای زندگی پیچیده عصر امروز بسیار حائز اهمیت می باشد .
در همین راستا سیره رفتاری امام رضا (ع) با روانشناسی خانواده ارتباط تنگاتنگی دارد و در دین اسلام به کیفیت بخش ارتقاء سطح زندگی خانوادگی و روابط موثر مقابل والدین و فرزندان مطرح شده است؛ هدف از تشکیل خانواده در اسلام رسیدن به آرامش روانشناختی بوده و با پیاده کردن الگوی نظری و سیره رضوی در حیطه امنیت روان شناختی در خانواده منبع اصلی امنیت و آرامش انسان رابطه با خداوند است.
در همین راستا توصیه امام رضا (ع) و سیره عملی آنص حضرت در توسعه فضای زندگی و خانواده ، رفتار نیکو با همسر و فرزندان و احترام به پدر و مادر است که از نظر روانشناسی سلامت سازگاری و رضایتمندی زندگی را به دنبال دارد.
یکی از موضوعات اساسی در زمینه ارتباط موثر خانواده در سیره رضوی بوده و سفارش شده خوش خلقی و آراستگی والدین نسبت به یکدیگر است، چرا که این امر باعث ایجاد روابط پسندیده اخلاقی و روانی و ازدیاد عواطف قلبی می شود.
طبق روایات، بالاترین زینت و نهایت سعادت برای مرد برخورداری از همسر شایسته است و رویکرد تربیتی الگویی نیز در پرورش کودکان نقش بسزایی دارد چرا که شاکله شخصیتی کودک در سنین پایین با الگو پذیری از والدین شکل می گیرد.
با توجه به سبک زندگی ائمه معصومین (ع) فرهنگ رضوی در تعالی خانواده به پرداختن جنبه های حقیقی انسان، مسیر برای رشد در دنیای حقیقی و زندگی اخروی است. آگاهی از ویژگی های خانواده متعالی مورد نیاز هر خانواده است تا با الگوگیری از این خانواده ها، اخلاق انسانی را در خانواده انسانی ایجاد کرد.
البته منظور از سبک زندگی رضوی بکار بردن شیوه ها، روش ها و پشتوانه های رفتاری سخنان امام رضا علیه السلام می باشد و تربیت فرایندی جهت کمک شخص مورد پرورش در راستای ایجاد تغییر پذیری در ساحتهای روحی و رفتاری به منظور دستیابی به کمال انسانی است.
