یادداشت/جواد نجار تمیزکار
در سالهای اخیر معلمان به اشکال مختلف انتظارات خود را مطرح کرده اند و عمده این مشکلات به طرح طبقه بندی بر می گشت، باید سوال کرد از فرآیند بررسی این طرح تا تصویب چقدر زمان برد؟ چقدر کاربردی بود؟ تا چه اندازه با لحاظ تمامی جنبه های رتبه بندی رضایت معلمان را برآورده ساخت؟
بعضا در گفتگو با برخی معلمان عزیز شنیده می شود شاخص های ارزیابی دقیق نبوده و گاهی برخی با سابقه بسیار زیاد یا تالیفات در رتبه بندی جایگاه مناسبی ندارند؛ برخی نیز عدد و رقم های ریالی اضافه شده از طریق رتبه بندی در حقوق و دستمزد خود را آنگونه انتظار می رفت و گفته می شد، نمی بینند.
البته باید عنوان کرد جایگاه معلمان بالاتر از این حرف هاست که در چانه زنی مدام برای معیشت خود قرار گیرند، این چالش را باید دولتمردان و مجلس به عنوان یک هزینه از روی دوش نظام بردارند و این فقط در اثر گفتگوی مستمر با جامعه فرهنگیان، اتخاذ راهکارهای دقیق، تهیه طرح ها و لوایح کاربردی و تجربه شده در دنیا عملی می شود.
ضمن اینکه تبدیل وضعیت معلمان حق التدریسی، پرداخت به موقع مطالبات معلمان و توجه بیشتر به بیمه های درمانی فرهنگیان بازنشسته بخش دیگری از مشکلات این طیف بزرگ و محجوب است که مجلس آینده دغدغه ها و مشکلات این این بخش از نخبگان جامعه را باید بدون دفع الوقت و هزینه ساز کردن برای حاکمیت حل و فصل نماید.
