یادداشت/ کریم خورسندی مژدهی
سالهاست مرسوم شده روز ۱۷ امرداد ( سالروز شهادت شهید محمود صارمی – خبرنگار ایرنا) را به عنوان روزخبرنگار پاس می دارند و در این راستا برخی از دستگاه ها و ادارات و لزوما به دستور مدیران و مسئولان از خبرنگاران و فعالان حوزه خبر و خبر رسانی تجلیل می کنند که در جای خود شایسته و قابل تقدیر است. اما مقصود از نگارش این یادداشت پرداختن به کم رنگ شدن ماجرای مراسم روز خبرنگار و نوع تجلیل ها در استان گیلان نیست و سر حرفمان با خبرنگاران و فعالان رسانه ای بی شمار استان است که اصل مطالبه گری و رساندن صدا مردم به گوش مسئولان را تا حدود زیادی فراموش کرده و به جرات می توان گفت که به جای مطالبه گری و رفع مشکلات جامعه فقط صدای مسئولان هستند و بازتاب دهنده سفارشات خبری و گزارش های پولی آنها شده اند! متاسفانه این گونه وادادگی و انفعال لزوما به معنی بی تفاوتی سیاسی نیست. بلکه ممکن است کسی هم از سیاست آگاه باشد و هم دیدگاه سیاسی خاصی داشته باشد ولی عملا در سیاست مشارکت نکند.
چون اینروز ها خبرنگاران نیز به خاطر رفع مشکلات اقتصادی به نوعی نسبت به مشکلات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بی تفاوت شده اند که این نوع خبرنگار را می توان خبرنگار آگاه غیر فعالی نامید که به دلایل ذکر شده برای نقش آفرینی در جایگاه خبرنگاری احساس بیگانگی می کند و فقط به دنبال امرار معاش است و شوربختانه تعداد این گونه از فعالان رسانه ای استان این روز ها به شدت افزایش یافته است، از سوی دیگر خبرنگاری ممکن است از سیاست و مسائل اجتماعی آن آگاه نباشد اما به دلیل تحریک و بسیج احزاب یا رهبران سیاسی در سیاست مشارکت کند که چنین خبرنگاری را باید فعال رسانه ای ناآگاه خواند! فردی که ناخواسته و برای خوشایند جریانی تحرکات فراوانی از خود نشان می‌دهد که حتی ممکن است به دلیل حمایت هایی که می شود به خود و جامعه نیز آسیب وارد کند و…
هرچند در این مقال کوتاه و در این روزهای شور و شعف روز خبرنگار که عمده دوستان و فعالان رسانه ای در پی کارت های هدیه و کادوهای تجلیل هستند، نوشتن و آسیب شناسی کردن دردی را دوا نخواهد کرد و نیازمند فضا و فرصت بیشتری و صد البته با مشارکت جمعی از عقلای حوزه رسانه هستیم تا جامعه خبرنگاری استان را فعال تر، پیگیر تر و منفعل نگه داریم.
