استاد احمد سمیعی گیلانی در نشست علمی رشت پژوهی که به مناسبت ۱۲ دی، روز رشت در پژوهشکده گیلان شناسی دانشگاه گیلان برگزار شد، با اشاره به ساختار رشت در صد سال پیش، اظهار کرد: رشت به محلات متعددی تقسیم می شد و این محلات عموما بین دو رودخانه زرجوب و گوهررود در غرب و شرق محصور بودند.
به گزارش باز باران خبر و به نقل از دیار میرزا، پدر ویراستاری نوین ایران، رشت را یک شهر تمام فرهنگی دانست و گفت: رشت همیشه یک شهر زنده بوده و هست.
استاد احمد سمیعی گیلانی در نشست علمی رشت پژوهی که به مناسبت ۱۲ دی، روز رشت در پژوهشکده گیلان شناسی دانشگاه گیلان برگزار شد، با اشاره به ساختار رشت در صد سال پیش، اظهار کرد: رشت به محلات متعددی تقسیم می شد و این محلات عموما بین دو رودخانه زرجوب و گوهررود در غرب و شرق محصور بودند.
وی محله را به مثابه یک جزیره کوچک دانست و افزود: محلات رشت همه خودکفا بودند و به مرکز شهر وابستگی نداشتند، یعنی در داخل هر محله مسجد و مدرسه و حمام و خیاطی و سلمانی و… وجود داشت و هر محله موذن و مرثیه خوان و مجتهد خودش را داشت.
پدر ویراستاری نوین ایران با بیان اینکه محله اعیانی و محله فرودست نداشتیم و فقیر و غنی در همه محلات وجود داشت، گفت: در رشت عموم خانه ها یک طبقه و حیاط دار بود و معدود خانه دو طبقه دیده می شد.
سمیعی گیلانی روحانیون رشتی را تحصیلکرده نجف دانست و خاطرنشان کرد: رشت یک شهر تمام فرهنگی بود و فرهنگ سنتی و جدید داشت.
وی با بیان اینکه ایرانیان برای سفر به اروپا باید از گیلان و سپس رشت یا انزلی عبور می کردند، گفت: رشت یک ساختار عقلانی داشت و شهر توسعه در سطح پیدا نمی کرد و لذا جمعیت زیاد نمی شد. در آن زمان روستاییان تولیدکننده بودند؛ نه مصرف کننده و به شهر مهاجرت نمی کردند و محلات خارج از شهر نداشتیم.
پدر ویراستاری نوین ایران با اشاره به وجود باغ های متعدد در شهر رشت و مناطق سرسبز، متذکر شد: رشت همیشه یک شهر زنده بوده و هست و اگر برای گسترش شهر به زیبایی آن توجه می کردیم امروز با مشکلات ترافیکی و زیست محیطی مواجه نبودیم.
