روز جمعه ۶ اردیبهشت ماه در ورزشگاه آزادی تهران ، عوامل اورژانس، بعد از اتمام بازی پرسپولیس با سپاهان وپس از تخلیه سکوهای ورزشگاه در طبقه دوم مشغول ریکاوری یکی از تماشاگران بدحال بودند .
پس از دقایقی رئیس اورژانس تهران طی مصاحبه ای رسمی پرده از زوایای زیرپوستی فوتبال ایران برداشت و تعداد پرشمار آسیب دیدگان و مصدومان این بازی فوتبال را اعلام کرد؛ متاسفانه آمارها نشان از عمق رکود فرهنگی ورزش ما داشت!
وی گفت: «بازی سپاهان و پرسپولیس ۲۴۵ مصدوم داشت که ۴۴ نفر از آنها به مراکز درمانی انتقال یافته و بقیه به صورت سرپایی درمان شدند.
نکته تامل برانگیز این بود که دراین بازی -متاسفانه- یک تماشاچی ۳۰ساله جان خود را از دست داد که جنازه این فرد تحویل پزشکی قانونی و مراجع قضایی شد! از طرفی به دلیل درگیری های صورت گرفته بین ماموران نیروی انتظامی و هواداران سپاهان اصفهان ، متاسفانه یکی از سربازان وظیفه نیروی انتظامی از طبقه اول استادیوم آزادی به پایین پرت شد و حالادلسوزان واقعی ورزش پی گیر وضعیت جسمی این سرباز مظلوم هستند !
یادمان نرفته که چندسال قبل در اصفهان نیز یک سربازوظیفه بی گناه دیگر که مشغول جداکردن تماشاچیان پرسپولیس وسپاهان بود هردوچشمش کور شد و تاپایان عمر نابینا خواهد بود ! هم چنین فراموش نکرده ایم که چند سال قبل در ساری و در بازی حذفی پرسپولیس وشموشک، سقف کاذب ورزشگاه با تماشاچیانی که روی آن نشسته بودند فرو ریخته بود و تعدادی از تماشاگران کشته و زخمی شده بودند !
به نظر می رسد که هیچ کاری برای بهبود ساختار فنی وفرهنگی وتاسیساتی این فوتبال بی دروپیکر انجام نمی شود و واقعیت این است که ما چشمهایمان را به روی پلشتی های فوتبال بسته ایم و هم چون کبک سرمان را در برف کرده وخودمان را گول می زنیم که بهترین استادیوم ها و بهترین تماشاگران را داریم!
تیم های لیگ ما که میلیاردها تومان برای جذب بازیکن خرج می کنند فقط واژه فرهنگی را بر تابلوی باشگاه فرهنگی ورزشی خود زده اند و معلوم نیست خروجی فعالیتهای فرهنگی این باشگاه ها و این فوتبال چیست ؟
فوتبال این مملکت یک مرجع رسیدگی به نام برنامه ۹۰ و یک مجری جگردار به نام عادل فردوسی پور داشت که به هرحال هفته ای یک بار و با هرکیفیتی بود به این مصیبتهای بی پایان فوتبال ایران رسیدگی می کرد و حالا کلاس او وبرنامه اش را هم تعطیل کردند تا خیال همه دلال های فوتبال ایران و تمام آدمهای کارنابلد وخطاکار راحت باشد که هرپشتکی زدند دیگر نودی وجودندارد که مچشان رابگیرد وبه نوعی شهربی کلانترشده است !
در فوتبال ایران چه خبراست ؟
فدراسیون ما دلش خوش است که درآسیا کرسی گرفته،آقای کفاشیان هم چنان می خندد، بازیکنان ما درحالی که یقه داور را گرفته اند سه گل از ژاپن می خورند وحذف می شوند ،ازسوی دیگر معلوم نیست که پول کارلوس کی روش را داده ایم یا نداده ایم واو از ما به فیفا شکایت کرده است!
وسط این دعوا برانکو دنبال دریافت پولش از پرسپولیس است و از سوی دیگر توتوی نتایج فوتبال به عنوان یک قمارپنهان در شهرهای مختلف و به خصوص در شمال ایران دست به دست می چرخد و آدم سراغ داریم که منزل و مغازه اش را همزمان در تو تو باخته است!
تلویزیون ما با شعار (ستاره مربع و از این جور چیزها)وبرای کسب دوزارودهشاهی بیشتر به طور غیرمستقیم توتو راه انداخته و اصلا راحتتان کنم شلم شوربایی راه افتاده که اسمش فوتبال است ولی خروجی این شوها آشفته بازاری است که در بطن فوتبال می بینیم!
گره های کور فوتبال ایران چیست ؟
تمام شبکه های رادیو تلویزیونی استانها و شبکه های مختلف پایتخت، فوتبال های لیگ برتر و تک وتوک بازیهای دستجات پایین تر را پخش می کنند،کارشناس های مختلف به استودیوهای این برنامه ها می آیند ودرباره فوتبال این مملکت حرف می زنند.
…این افراد چگونه وتوسط چه کسانی انتخاب می شوند و درباره چه صحبت می کنند؟
روبروی این افراد چه کسانی می نشینند وچه کسانی این افرادراهدایت می کنند و خود این (هدایت کنندگان پشت صحنه )چقدر تجربه ودرایت دارند و چه به فوتبال ایران اضافه کرده اند؟
بازخورد فنی و فرهنگی این همه برنامه شو فوتبالی چه بوده است ؟ اصلا ناظران بازی های لیگ کیستند و کسانی که سالهاست در تمام پرداختهای مالی مسابقات فوتبال، نامشان به چشم می خورد چقدر برای رفع معضلات فرهنگی استادیوم های ما قدم برداشته اند ؟
داستان حضور نیروهای جوان وتحصیل کرده درکرسی های اجرایی ونظارتی ومدیریتی فوتبال ما به کجارسید ؟
دوستی بسیار سنجیده گفت وخوب نوشت که :
” در فوتبال باشگاهی ایران نه تنها هیچ کس از زیبایی های فوتبال لذتی نمی برد بلکه اسیر حساسیت های کاذب و دردآوری هستیم که پایانی جز افسوس و ناراحتی برای خانواده ها ندارد! مسلما در این راه مسئولان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ و همین طور سران باشگاه های به اصطلاح حرفه ای فوتبال ایران بیشتر از همه در این مورد مقصر هستند!
ما متاسفانه از حوادث تلخ فوتبال عبرت نمی گیریم وبابت آنها اتاق فکر تشکیل نمی دهیم ونتیجه این می شود که حوادث تلخ را دوباره درابعادتلخ تر تجربه می کنیم!
چند سال پیش در فینال جام حذفی ایران که به قهرمانی پرسپولیس و نایب قهرمانی ملوان انجامیده بود،تماشاچیان درانزلی فنس هارا پاره کرده بودند وپلیس برای کنترل استادیوم ازگاز اشک آوراستفاده کرد بود؛ آن روز گذشت و تابستان ۹۷ فرارسید و یادمان هست که تماشاچیان دو گروه در بازی حذفی سپیدرود و ملوان هرچه قلوه سنگ بود به سمت هم پرتاب کرد و پیشانی های هم را خون آلودکردند ومسولان شانس آوردند که کسی کشته نشد وحالا سرزخم فوتبال بازشده و دراستادیوم آزادی خبر ورود عمودی وخروج افقی تماشاچیان را می شنویم .
خودمان را گول می زنیم وندانم کاری هایمان را به گردن “تماشاچی نماها” می اندازیم ! فوتبال ما نباید انباشته از آدمهایی باشد که فرق توپ وخربزه را نمی دانند؛ ما باید در همه رده ها (ازهیاتها و فدراسیون گرفته تا رسانه ها و کمیته های داوران و مربیان و ناظران وکارشناسان وحتی روی سکوها و… ) از آدمهای کاربلد استفاده کنیم تا ضرر و هزینه کمتری بدهیم.
بی نظمی وآشفته بازاری که درفوتبال فعلی ما حاکم است نتیجه چیده شدن پازل های اشتباه و استفاده نکردن بعضی از متخصصان متفکر وکاربلداست .
برای حل مشکلات فنی و فرهنگی این فوتبال به کسانی نیاز داریم که بتوانندبا خوشفکری و تدبیر و با نظم و ترتیب بیشتر از وقوع اتفاقاتی مثل آن چه در بازی سپاهان وپرسپولیس رخ داد ، ممانعت به عمل بیاورند تا دیگرآمارهای عجیب در مورد مصدومان و درگذشت یک طرفدار به گوشمان نرسد.
هر هفته در فوتبال اروپا رویارویی هایی به مراتب حساس تر از دیدارهای باشگاهی کشورمان انجام می شود، پس چرا در کشورهای اروپایی شاهد حوادثی از این دست نیستیم؟ ما که ادعای فرهنگی مان گوش فلک را کر کرده، چرا اندرخم یک کوچه ایم و عرضه بلیت فروشی استاندارد و ساماندهی درست وحسابی به کانون هواداران باشگاه هایمان را نداریم ؟
جدال منچسترسیتی با تاتنهام را دیدید؟ گل دقیقه ۹۵سیتی توسط VARمردود شد و تاتنهام به نیمه نهایی اروپا صعودکرد و تیم متمول و گرانقیمت سیتی حذف شد؛ تماشاچیان در ورزشگاه اتحاد فقط دومتر با چمن فاصله داشتند ،آیا اتفاقی افتاد؟
آیا آنها هولیگان هستند و ما خیلی خوبیم؟
داستان تحصیل کرده ها وبقال محله ما!
این همه دانشجوی دکترا و فوق لیسانس در دانشکده های تربیت بدنی ما فارغ التحصیل می شوند به کجا می روند ؟ فوتبال ما از علم و دانش این قشر تحصیل کرده چه استفاده ای می کند ؟
این جوانان تحصیل کرده و پرانرژی در هیاتهای فوتبال شهرستانها وفدراسیون چه نقشی دارند ؟
دلال هایی که فوتبال ایران را بغل کرده و حاضرند مجانی کار کنند و آنگاه در پشت دست با بازیکنها و کارشناسها و مربیان و لیدرها وغیره باند تشکیل داده و معامله های پنهان دارند پدر فوتبال ایران را درآورده اند …براستی چه کسی باید جلوی کثافت کاری زیرپوستی و ضدفرهنگی این دلال هارا بگیرد؟
بقال محله ما آدم خوبی است وخیلی هم به فوتبال علاقمند است اما نه درعمرش پا به توپ زده، نه انرژی دارد و نه درس فوتبال را خوانده است !… مصیبت ما این است که درخیلی از سلسله مراتب فوتبال ایران از آدمهایی خوبی مثل ( بقال محله ما ) استفاده می کنیم و نتیجه این می شود که دلال ها با دمشان گردو می شکنند و سرطان فرهنگی استادیوم های ما چنان متازتاز می دهد که در استادیوم هایمان کشته ومجروح می دهیم .
هوا در دوروبراین فوتبال بس ناجوانمردانه آلوده شده و گاهی گوشت را جلوی اسب و علف را جلوی سگ می گذاریم. ما در بازشناسی آدمها در تمام ارکان فوتبال ایران دچار مشکل هستیم وبازشناسی کارشناس فوتبال از دلال فوتبال کار بغال محله مانیست!
اگر هر کسی سرش را پایین بیندازد و وکیل وصی این فوتبال شود، نتیجه این می شود که می بینیم و شلم شوربایی درفوتبال تحویل می گیریم که نگو و نپرس…!
فوتبال متخصص می خواهد و باید به اهلش سپرده شود و همچنین مقوله فرهنگ سازی در فوتبال هم آدم خودش را می طلبد!
…بقال ها محترمند ولی جایشان درفوتبال نیست، این بندگان خدا را گرفتار امور صددرصد تخصصی که سررشته ای درآن ندارند نکنید .
“کارهر کس نیست خرمن کوفتن / گاونر می خواهد ومرد کهن !”
کامران جعفری- تهیه کننده وگزارشگر ورزش
