یادداشت/ مریم نیکخو
این روزها تنور تبلیغات انتخاباتی داغ است و جدای از فضای شهر که آداب امروزی‌تر دارد در بخش‌ها و روستاها دیدار چهره به چهره رونق گرفته است.
کاندیداهای نمایندگی مجلس شورای اسلامی با واسطه‌ای در قهوه‌خانه، مسجد و یا خانه یکی از ساکنان روستا دورهم جمع می‌شوند و به صحبت‌های کاندیداها گوش می‌دهند.
آدم‌های روستایی صفای خودشان را دارند و رنگ و ریا در کلامشان جای ندارد. دل و زبانشان یکی است. نقد و اعتراض خود را هم صریح بیان می‌کنند. به همین خاطر بعضی کاندیداها به دلایل مختلف جرئت اینگونه دیدارها را ندارند و تلاش می‌کنند با تطمیع یک عضو سرشناس روستا محیطی امن و ایزوله برای سخنرانی خود ایجاد کنند تا به قولی هم خود را تبلیغ کنند و هم ترکش صراحت بیان و مطالبه روستاییان دامنشان را نگیرد.
اما این قاعده امای دیگری هم دارد…
گیل‌مردان و شیرزنان رشتی حافظه خوبی دارند. حتی اگر مکتب و مدرسه و دانشگاه نرفته باشند خدمت و خیانت مسئولان را خوب به خاطر می سپارند.
در این میانه خیلی از روستاهای رشت این روزها میزبان مهمانی عزیز است.
چرا عزیز؟
عزیز به این خاطر که بی‌دغدغه وارد روستا می‌شود. در هرجایی با آنها به صحبت می‌نشیند. هیچ‌یک از اطرافیانش اجازه دخالت در گفتگوی او با روستاییان را ندارند و هر چه هست بین او و آنها بی‌پرده ادا می‌شود.
نیاز به غلو و گزافه‌گویی نیست! به قول اهل سواد «فکت» هم به‌اندازه کافی وجود دارد.
دکتر نوبخت نماینده چهار دوره مردم رشت در مجلس شورای اسلامی از سال ” ۱۳۶۷ تا ۱۳۸۳ ” وقتی وارد روستا می‌شود خیلی از اهالی را به اسم می‌شناسد و چنان با آنها گرم می‌گیرد که باورکردنی نیست. خیلی‌ها او را در آغوش می‌گیرند و گرم می‌بوسند.
راستی چرا با او اینگونه برخورد می‌کنند و علیرغم جوسازی‌های سیاسیون بر سر او فریاد نمی‌کشند؟
جواب ساده است. خیلی ساده!
مردم باصفای رشت خدمات او را خوب به خاطر دارند. مردم شانزده سال هر وقت که مشکلی داشتند به دفتر او می‌رفتند و با او هم‌کلام می‌شدند. مردم خوب به خاطر دارند که دکتر نوبخت به فکر نیازهایی از آنها بود که حتی خودشان توقع آن را نداشتند. مردم دیار رشت خوبی‌ها را از یاد نمی‌برند.
این روزها شاید اگر از خود آقای نوبخت بپرسید، بیشتر از آنکه این سفرها و دید و بازدیدها برای تبلیغ کاندیداتوری این دوره از نمایندگی مجلس شورای اسلامی برایشان ارزشمند باشد تجدید دیدار و هم‌صحبت شدن با مردم برایشان ارزش دارد.
مردم دغدغه معاش دارند و چون می‌دانند دکتر نوبخت بدون اینکه به زبان بیاورند پیگیر مشکلاتشان خواهد بود با او رابطه‌ای خاص برقرار می‌کنند و خیالشان جمع است که او برایشان کم نخواهد گذاشت و مثل همیشه در تمام مشکلاتشان همراهشان خواهد بود.
خوردن یک استکان چای تلخ در کنار مردم بزمی بی‌ریاست که قدر آن را فقط کسانی می‌دانند که معنای خدمت بی‌منت را درک می‌کنند.!
