نقدی بر اجرای نمایش مرگ در پاییز به کارگردانی رضا عباسی و رسام عباسی

باز باران خبر – سرویس فرهنگی: “مرگ در پاییز” دنیای آدم های سرخورده را تصویر می کند. آدم هایی که به نوعی دچار اضطراب زندگی هستند و هر چه دست و پا می زنند، کاری از پیش نمی برند. در واقع دنیای ترس آلود و وهم انگیز این آدم ها را نشان می دهد؛ آدم هایی که برترینشان “مشدی” و “گل خانم” هستند. زوج ساده ای که از نسل گذشته هستند و پاک و بی آلایش زندگی کرده اند.گل خانم” و “ملوک” زنهای زجر کشیده ی روستایی- آدم هایی اند که در هر شرایطی پایدار و استوار می مانند و زندگی را، با تمام پستی ها و بلندی هایش تحمل می کنند و می سازند.”گل خانم” تمام عمرش را صرف “مشدی” کرده و او را عاشقانه دوست داشته است و حالا بعد از مرگ “مشدی” می ماند که چگونه بدون او به زندگی ادامه دهد.”ملوک” هم زن ساده ای است؛ زنی که سعی دارد فشارهای زندگی را تحمل کرده و …
رضا عباسی در سالهای اخیر به دور از هیاهو و جنجال، پر تلاش در روند کارگردانی خود می پردازد و در مسیری که انتخاب کرده، آرام به پیش می رود و یکه تازی می کند.
وی در اجرای نمایش مرگ در پاییز نیز چنین عمل کرده است. میزانسن ها و فضا سازی مناسب اجرا، هدایت بازیگران تا حدود زیادی دقیق و حساب شده و در خور توجه بود و اما جنس بازی نقش آفرینان مرگ در پاییز نسبتا به هم نزدیک و از حس و حال عاطفی برخوردار بود و بازیگران تلاش کردند تا آنچه در توان داشتند، بازی در خور توجا ای از خود ارائه دهند و البته در این میان بازی درخشان رضا عباسی (مشتی) و سعیده صدیقی (ملوک) از بقیه روان تر و یکدست تر جلوه می کرد و لحظات واقع گرایانه را بخوبی پشت سر گذاشته و پررنگ تر و چشم گیرتر ظاهر شدند، به ویژه بازی رضا عباسی از حیث فیزیک و حالات چهره و نگاه چشمانش دلنشین تر جلوه می کرد و البته تینا داودی در نقش (گل خانم)، رسام عباسی در نقش (میرزا جان)، آرمین نیک پور در نقش (ابی) و احسان بصیر در نقش ( آقاجان گرمک) در حد وسع و توان تلاش کردند و در ارائه نقش های خود، نسبتا موفق عمل نمودند.

البته اگر تینا داودی (گل خانم) اگر کمی مسن تر جلوه می نمود و در پاره ای از لحظات، بخصوص در لحظه برخورد با دامادش (میرزاجان) کمی از تند گویی دیالوگ هایش می کاست و سعیده صدیقی (ملوک) آنگاه که میرزاجان پس از سیلی خوردن توسط گل خانم، می خواهد از صحنه خارج گردد، اگر به دست و پای شوهرش می افتد و به این طریق او را از رفتن باز می داشت؛ بازی ها در مجموع روان و یکدست به رخ مخاطبان کشیده می شد.
و خلاصه کلام اینکه روز یکشنبه ۴ آذر ماه ۱۴۰۳ در تئاتر شهر(سردار جنگل) به تماشای نمایش مرگ در پاییز نشستم و از اجرای آن به کارگردانی رضا عباسی و رسام عباسی لذت بردم. پس به پاس تلاش های خستگی ناپذیر رضا عباسی و بازیگران و عوامل گروهش می ایستم، کلاه از سر بر می دارم و در برابر دیدگانشان دست به سینه می مانم.

🔸️علیرضا پارسی