ناترازی عقل و تدبیر در فدراسیون فوتبال!

باز باران خبر/ فوتبال ایران، ورزشی که روزگاری مایه غرور و اتحاد ملی بود، امروز درگیر گردابی از حواشی، بی‌اخلاقی‌ها و سوءمدیریت شده است که آینده‌ای تاریک را برایش رقم می‌زند.

عبارت «ناترازی کمبود عقل و تدبیر» شاید بهترین توصیف برای وضعیت فعلی فدراسیون فوتبال باشد؛ نهادی که به نظر می‌رسد سکان هدایت را رها کرده و کشتی فوتبال را به دست امواج سهمگین سپرده است؛ دیگر کمتر خبری از رقابت‌های جوانمردانه و الگوهای اخلاقی در فوتبال ایران به گوش می‌رسد و جای آن را درگیری‌های فیزیکی و لفظی در زمین و سکوها، اتهام‌ زنی‌های بی‌پایه و اساس در رسانه‌ها، پرونده‌های فساد مالی و اخلاقی، ادعای وجود جادوگر و تاثیر آن در نتایج مسابقات و رفتارهای دور از شأن از سوی برخی بازیکنان، مربیان و حتی مدیران گرفته است.

این سقوط اخلاقی که ریشه در نبود نظارت، قاطعیت و برنامه‌ریزی فرهنگی دارد، اعتماد عمومی را خدشه‌دار کرده و تصویری مخدوش از این ورزش محبوب به نمایش گذاشته است.

به نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال بیش از آنکه به فکر برنامه‌ریزی بلند مدت، استعدادیابی، توسعه زیرساخت‌ها و ارتقای سطح فنی فوتبال باشد، درگیر حواشی تمام‌ نشدنی است. از انتخاب‌های پر حرف و حدیث مربیان خارجی و داخلی گرفته تا ابهامات در قراردادها، از دخالت‌های غیرفوتبالی تا ضعف در مدیریت بحران‌ها، همگی نشان از سرگردانی، بلاتکلیفی و فقدان یک استراتژی مشخص در رأس فوتبال کشور دارد.

تصمیمات خلق‌الساعه، تغییرات مداوم و عدم ثبات مدیریتی، فوتبال ایران را از مسیر پیشرفت دور کرده و به ورطه‌ی تکرار اشتباهات انداخته است. با این دست فرمان، آینده فوتبال ایران مبهم و نگران‌ کننده است.

فقدان عقلانیت در تصمیم‌گیری‌ها، بی‌توجهی به اصول حرفه‌ای‌گری، نادیده گرفتن اخلاق و اولویت دادن به منافع شخصی و جناحی به جای منافع ملی زنگ خطری جدی را به صدا درآورده است.

فدراسیون فوتبال به جای آنکه نقش یک راهبر دلسوز و آینده‌نگر را ایفا کند، خود به بخشی از مشکل تبدیل شده و با عملکرد ضعیفش فوتبال ایران را به سمت پرتگاهی نامعلوم سوق می‌دهد. تا زمانی که عقل و تدبیر به ساختار مدیریتی فوتبال ایران باز نگردد، تا زمانی که اخلاق و حرفه‌ای‌گری در اولویت قرار نگیرد و تا زمانی که برنامه‌ریزی مدون و علمی جایگزین تصمیمات لحظه‌ای نشود و تا زمانی که انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال و روسای هیات های استانی شفاف برگزار نشود، نمی‌توان امیدی به خروج از این بحران داشت.

این ناترازی بیش از هر زمان دیگری، نیازمند یک بازنگری اساسی و تحولی بنیادین در نگرش و عملکرد متولیان فوتبال کشور است، پیش از آنکه دیر شود و حسرت فرصت‌های از دست رفته باقی بماند.