قطع خدمات حمل و نقل حاشیه نشینان سد شهربیجار با قایق؟!

باز باران خبر/ تصمیم اخیر مسئولان آب منطقه ای گیلان مبنی بر قطع سرویس‌دهی با قایق به حاشیه‌نشینان تراز بالای سد شهربیجار در آغاز فصل سرد نه تنها هیچ مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه موجب اذیت و آزار آنان را نیز شده است!

همه راه‌های ارتباطی به محل‌های بالادست سد شهربیجار پس از احداث آن قطع شده و تنها مسیر دسترسی به این مناطق فقط یک دستگاه قایقی است که شرکت آب منطقه‌ای گیلان در اختیار گذاشته و این سرویس روزانه هم در دو زمان ظهر و عصر انجام می‌شود.

بنابر گفته مسئولان آب منطقه‌ای و سد شهربیجار (آیت ا… بهجت) ۹۰ درصد اهالی مخزن و پشت این سد در دهه‌های ۸۰ و اوایل دهه‌ ۹۰ کوچ داده شده‌اند که فقط حدود ۱۰ درصد همچنان در وضعیت بلاتکلیفی و در انتظار تصمیمات مقامات ارشد استان و کشور بسر می‌برند!

پس از ۲۰ سال از آغاز عملیات ساخت سد شهربیجار، مردمان باقی مانده تراز بالایی این سد همچنان با شغل پدر بابایی دامداری امرار معاش می‌کنند و تاکنون گوشی برای شنیدن صدای آنها وجود نداشته و فریادشان نیز در پیچ و خم‌های سیستم اداری به جایی نمی‌رسد. متاسفانه به سبب قطع را‌ه‌های ارتباطی، زندگی برای ساکنان باقیمانده بالادست سد سختی ها و دشواری‌های زیادی به همراه دارد، زیرا آنها باید آذوقه خود، علوفه دام و سایر مایحتاج را الزاما با قایقی که برای آنها تعیین شده جابه‌جا کنند و بدون قایق، رفت‌ و آمد بالادستی آنها عملا در بن‌بست قرار می‌گیرد.

روز دوشنبه هفته گذشته در یک روز بارانی و سرد پائیزی کسانیکه طبق قرار معلوم در ایستگاه های دوسوی سد در انتظار قایق و رسیدن به مقصد بودند؛ ناگهان دستوری شفاهی از طریق راننده‌ قایق به آنها ابلاغ شد که از این پس سرویس‌دهی با قایق به ساکنان پایین تر از تراز ۲۲۵ متر انجام نمی‌شود!

این خبر برای حاشیه‌نشینان بالادست سد که سال‌ها در انتظار ساماندهی و دریافت حق و حقوق خود از سوی مسئولان آب منطقه‌ای و وزارت نیرو هستند خبری شوکه‌ کننده و غیرمنتظره بود و این ماجرا نه تنها در جهت حل مسئله نبوده بلکه قطعا مشکلی بر مشکلات آنها می‌افزاید.

مسئولان ذیربط به این نتیجه رسیدند که خدمات‌رسانی به حاشیه‌نشینان پایین تر از ۲۲۵ متر را قطع کنند، در حالیکه حاشیه‌نشینان سد می‌گویند: فصل سرما و زمستان برای فروش دام و هرگونه جابه‌جایی و اسکان جدید مناسب نیست و به اندک سرمایه و دارایی‌های آنها خسارت وارد می کند. لذا تصمیم‌گیران و صادر کنندگان چنین دستور‌هایی باید بدانند:

۱-این تصمیم و برخورد در آغاز فصل سرد علاوه بر تحقیر، رنج و آزار بومی‌ها که سال‌هاست فریادشان به جایی نمی‌رسد، به منزله تخریب و ضرر و زیان جبران‌ناپذیر به زندگی حاشیه‌نشینان خواهد بود.

۲- با توجه به اینکه تمام راه‌های بالادست با وجود آب مخزن سد قطع شده و رفت‌آمد بدون قایق در بن‌بست قرار می‌گیرد و با توجه به دشواری و سختی جابه‌جایی در آغاز این فصل، ضروری است مدیران و مسئولان آب منطقه ای از چنین اقدامات شتاب‌زده‌ای در شرایط فعلی خودداری کنند.

۳-اینگونه دستورات نابه‌هنگام و بدون اطلاع قبلی، پاک کردن صورت مسئله است و مسوولان باید با به رسمیت شناختن حق و حقوق جا مانده‌ ساکنان، راه حلی درست و منطقی پیدا کنند و از انباشت مطالبات آنان جلوگیری نمایند.

بنا به اظهارات مسئولان قبلی سد شهربیجار و آب منطقه‌ی گیلان قرار بود که در همان سال‌های نخست ساخت سد، ۱۰ درصد جمعیت باقی‌مانده نیز به دلیل حساسیت بالای آب شرب برای جمعیت ۷۰ درصد گیلان ساماندهی شوند که متاسفانه خانوارهای جامانده تاکنون در وضعیت بلاتکلیفی به‌سر می‌برند و همچنان چشم انتظار تصمیمات مدیران ارشد استانی و کشوری هستند.

گفتنی است عملیات ساخت سد شهربیجار (آیت ا… بهجت) در سال ۱۳۸۳با حضور دکتر عارف معاون اول رئیس جمهور وقت آغاز و در سال ۱۳۹۳ به بهره‌برداری رسید. اگرچه تامین آب شرب سد شهر بیجار برای مردم گیلان امری حیاتی به‌ شمار می‌رود اما این امر نافی حق و حقوق مردم بی‌دفاع حاشیه این سد نبوده و نباید با فراموشی مطالبات خانوار‌های باقیمانده در تراز بالای سد، حیات و زندگی آنها به مخاطره انداخته شود.

فرهاد نظر پور