فوتبال گیلان در دو راهی تاریخ و فراموشی؟!

باز باران خبر/ فوتبال گیلان با تاریخچه ای غنی از استعدادها و تیم های پرآوازه، امروز در چرخه بی پایان بحران های مدیریتی اسیر شده و هواداران دلبسته تیم هایی همچون داماش، سپیدرود و… هر فصل شاهد تکرار آشفتگی هایی هستند؛ از تغییرات بی پایه و اساس در کادر فنی و مربیان گرفته تا مشکلات مالی و مدیریتی! اما ریشه این بحران ها کجاست و چه کسی در این زمینه باید پاسخگو باشد؛ البته که پاسخ را باید در نقش مبهم و گاه متضاد نهادهای نظارتی مثل هیات فوتبال و اداره کل ورزش و جوانان گیلان جست!
واقعا چه کسی زمامدار فوتبال گیلان است؟ هیات فوتبال یا اداره کل ورزش و جوانان گیلان؟ بر اساس قوانین و مقررات فدراسیون فوتبال هیات های استانی تنها ناظر بر عملکرد باشگاه ها هستند و حق دخالت در امور اجرایی مانند انتخاب سرمربی، مدیرعامل، بازیکنان و تدارکات را ندارند. اما با این حال گزارش ها و شواهد میدانی نشان می دهد که هیات فوتبال استان گیلان و اداره کل ورزش و جوانان بارها با نقض این قانون مستقیماً در سرنوشت باشگاه ها دست برده اند که این مداخلات نه تنها بحران های موجود را حل نکرده بلکه به تشدید اختلافات و بی اعتمادی هواداران انجامیده است!
آیا اداره کل ورزش و جوانان گیلان که خود را «حلقه واسط» می خواند، به جای رفع موانع به بازیگر اصلی میدان تبدیل شده است؟
روی این اصل اداره کل ورزش و جوانان استان به عنوان نهاد حاکمیتی موظف به ایجاد بسترهای توسعه ورزش است، نه تعیین تکلیف برای مالکیت یا مدیریت باشگاهها! اما در عمل این نهاد با حمایت های غیرشفاف از هیات فوتبال عملاً به بخشی از مشکل بدل شده است. مدیران به جای حل بحرانها ترجیح می دهند با رفاقت های سیاسی، جایگاه خود را تثبیت کنند که در این بین فوتبال گیلان قربانی شده است!
در این زمینه شواهد حاکی از آن است که مدیر کل ورزش و جوانان گیلان که از نظر نگارنده انسان شریفی است و علیرغم تلاش های فراوان اما بی نتیجه ترجیح داده بجای همفکری با مشاوران متخصص، گوش به تازه از راه رسیدگان دهد و پشت حمایت های بی چون و چرا از هیات فوتبال گیلان پنهان شود!
این اتحاد ظاهری نه تنها نتیجه ای جز تضعیف فوتبال گیلان نداشته بلکه پرسش های جدی درباره «اخلاق حکمرانی» مطرح می کند که به قرار زیر است.
۱- آیا وفاداری به یک فرد، برتر از تعهد به توسعه فوتبال استان است؟
۲ – چرا مدیرکل ورزش و جوانان به جای ایفای نقش میانجی به دنبال ابزارهای قانونی و نظارتی در جهت حل اساسی معضلات فوتبال نیست که تداوم این روند پیامدهای ویرانگری داشته است، از جمله اسپانسرها به دلیل نبود ثبات مدیریتی از حمایت سر باز می زنند.
۳- باشگاهها به جای پرورش استعدادها درگیر روزمرگی هستند و اعتراضات به بی عملی مدیران هر فصل ابعاد گسترده تری می یابد.
۴- این روزها فوتبال گیلان در دو راهی تاریخ و فراموشی قرار دارد و هواداران که اصلی ترین ذینفعان این ورزش هستند، حق دارند بدانند چرا مدیرانی که نقشی در موفقیت تیمها نداشته اند، همچنان بر صندلیهای قدرت تکیه زده اند؟
۵- زمان آن رسیده که نهادهای نظارتی به جای بازی با واژه ها پاسخگوی عملکرد خود باشند.
۶- توسعه ورزش از جمله فوتبال نه در پشت درهای بسته که با مشارکت مردمی و رعایت قانون ممکن خواهد شد و…