باز باران خبر/ حسین لطفی
اخیرا قبض آب بهای کشاورزی با شیوه جدید و با رشد بیش از ۲۴ درصد نسبت به سال گذشته به کشاورزان ابلاغ شد در حالیکه قیمت برنج قبل از عرضه به بازار کمی بیشتر از ۱۷ درصد نسبت به سال گذشته رشد دارد؟!
طبق روال سال های گذشته هر قدر عرضه برنج بیشتر شود علی القاعده بهای آن نیز سیر نزولی خواهد داشت که واردات بی رویه برنج و ورود برنج شیرود در بازار برنج استان به کاهش قیمت برنج محلی بیش از پیش کمک خواهد کرد که در نتیجه تعیین آب بهای کشاورزی با رقم اعلامی مطلقا اقتصادی و عادلانه نیست!
اگرچه افزایش آب بهای کشاورزی بر اساس پیش بینی های سازمان جهاد کشاورزی صورت می گیرد اما متاسفانه پیش بینی های این سازمان بر اساس حدس و گمان است و پایه علمی و اصولی ندارد و معلوم هم نیست این سازمان حامی برنجکار است یا علیه این قشر زحمت کش می باشد که احتمال نوع دوم قوی تر است! زیرا وقتی این سازمان نهاده های کشاورزی را با نرخ نجومی و بذر بوجاری شده را با اصطلاح بذر اصلاح شده و برخلاف نرخ عرف بازار به کشاورز تحمیل می کند حاکی از آن است که سازمان جهاد کشاورزی رابطه چندان خوبی با برنجکاری ندارد به ویژه اینکه همین حدس و گمان های غیر اصولی این سازمان به شدت روی بیمه محصولات کشاورزی، مشخصا برنجکاری اثر منفی گذاشته و آمار بیمه برنجکاری سالانه با افت مواجه است؟!
شاید افزایش میزان آب بهای کشاورزی برای این است که می خواهند بین برنج و آب بها رقابت ایجاد کنند تا بلکه برنج تلاش کند و قیمتش را بالا بکشد!
از جنگلبانی پرسیده شد در میان درختان صنوبر درختان توسکا در حال رشد است آیا باید آنها را قطع کرد؟ پاسخ داد: خیر ! صنوبر در رشد با توسکا رقابت می کند و بیشتر رشد می کند که سرانجام نه این رشد کرد و نه آن!
کشاورزی و جنگلبانی هم خانواده هستند و شاید این تز اینجا هم تاثیر گذار باشد!
سوال مهم اینجاست که مردم ولی نعمت هستند یا ولی نقمت؟! آیا نباید به خواسته مردم در وقت ضرورت توجه کرد؟ چست و چابکی در تنظیم و ارسال آب بهای کشاورزی در حالیکه است که هنوز برداشت به طور کامل در همه نقاط استان انجام نشده و بسیاری تا پایان شهریور در انتظار هستند؛ آیا این افزایش کذائی آب بها به نفع برنجکاری است؟!
قابل توجه آقایانی که در اتاق خنک و گرم و نرم نشسته و برای تغییر کاربری اراضی کشاورزی نسخه می پیچند! باید بدانند برنجکار به شدت مورد بی مهری امور آبیاری حتی از جهت تامین آب زراعی قرار دارد در این راستا کشاورزی که چهل سال در تامین آب زراعی با مشکل و تحمل هزینه زائد مواجه هست، شش ماه قبل طی نامه ای به مدیر عامل آب منطقه درخواست راه حل شد که نامه مذکور به امور آبیاری استان و از آنجا به شهرستان ارجاع و سیکل بازگشت نیز با افتخار طی شد ولی اکنون که برنجکاری به پایان رسید و برداشت و حتی تبدیل آن انجام و به بازار مصرف هم عرضه شد، نامه در استان بدون جواب مانده است؟
کشاورز چرا علاوه بر تحمل سختی کار و گرما و استرس هوا و باران و ورس و مرض شالی برای آباد کردن کمتر از نیم هکتار زمین شالی باید بیش از ۲۰۰ میلیون ریال هزینه کند؟ مگر مصرف سرانه برنج در سال چقدر است؟
وقتی با همین هزینه می توان مصرف برنج سالانه را تهیه کرد عقل سلیم حکم می کند، برنجکاری چون صرفه اقتصادی ندارد کنار گذاشته شود که ظاهرا متولیان چنین می خواهند !
وقتی برنجکاری چیزی جز عذاب و تلف کردن عمر و جان و مال بهره ای ندارد، مخالفت با تغییر کاربری اراضی کشاورزی دردی را دوا نمی کند؛ چه بخواهید و چه نخواهید تا زمانی که برای شالیکار تسهیلات و جاذبه ایجاد نشود، کشاورز ترجیح می دهد زمینش را بفروشد و خودش سرایدار خریدار شود کما اینکه این شیوه در حال رواج یافتن است! چون از اینهمه عذاب و سرگردانی و بی مهری به ستوه آمده است! باشد که فرجی در کار کشاورز ایجاد شود.
