پیشگیری را قربانی درمان کردیم!

بارش باران شدید و سیل نسبتا غافلگیر کننده ای که در شهر رشت و حومه اتفاق افتاد و باعث سیلابی شدن رودخانه ها و بالا آمدن سطح آب های سطحی در خیابان ها، معابر و کوچه های اکثر محلات و خیابان‌های رشت، پیربازار و روستاهای اطراف آن شد، چیز تازه ای نیست و در گیلان مسبوق به سابقه است!

البته بارش شدید باران در فصل زمستان بار دیگر نقاط ضعف مدیریت شهری و عدم برنامه ریزی پیشگیرانه در مواجهه با بحران های طبیعی و حوادث غیرمترقبه را آشکار کرد و با وجود هشدارهای هواشناسی درباره بارش های سنگین و احتمال آبگرفتگی، اقدامات مؤثری برای جلوگیری از خسارات انجام نشد!

در همین زمینه حضور میدانی استاندار گیلان پس از وقوع سیل اگرچه امیدوارکننده و نشان دهنده دغدغه ایشان و دیگر مسئولان است، اما پرسش اصلی اینجاست که چرا تدابیر اساسی پیش از فاجعه اندیشیده نشد؟! چرا که سازمان هواشناسی کشور چند روز قبل از وقوع سیل، درباره بارش های شدید و احتمال آبگرفتگی در گیلان هشدار داده بود؛ ولی با این حال اقداماتی مانند لایروبی رودخانه ها و کانالهای آب، تقویت سیستم زهکشی یا آماده باش نیروهای امدادی به طور جدی انجام نشد!

استان گیلان به دلیل اقلیم مرطوب و موقعیت جغرافیایی، همواره در معرض سیل است، اما هنوز سامانه هشدار سریع سیل، طرح تخلیه اضطراری محلات پرخطر یا آموزش شهروندی برای مقابله با بحران به طور کامل اجرایی نشده است.

با این وجود حضور میدانی استاندار و تیم مدیریتی استان پس از سیل گرچه ضروری بود اما نمی تواند جایگزین برنامه ریزی پیشگیرانه شود؟!

سیل رشت نه یک «حادثه غیرمترقبه» که نتیجه بی توجهی به مدیریت ریسک و پیشگیری بود. شعار «پیشگیری بهتر از درمان است» تنها زمانی محقق می شود که مسئولان به جای عکس العمل های نمایشی پس از بحران به برنامه ریزی بلندمدت و اجرای قوانین محیط زیستی پایبند باشند.

در همین ارتباط مردم گیلان حق دارند بدانند چرا هشدارها به عمل تبدیل نمی شود و چرا هر بار مردم باید تاوان غفلت متولیان امور را با جان و مال خود بپردازند؟!