جوان و فرار از دام خودخواهی

انسان نمی تواند منزوی و تنها زندگی کند. هر فرد قسمتی از جامعه را تشکیل می دهد. افراد به یکدیگر نیاز دارند. انسان جامعه را می سازد و اجتماع انسان را.
بیوگرافی هر شخص حکایتی از روابط او با دیگران. اجتماعی شدن فرد به او امکان می دهد تا با افراد دیگر ارتباط برقرار کرده و به مرور، این روابط را به کل جامعه گسترش دهد.
به دلیل وابستگی انسان ها به یکدیگر، ما باید با مردم زندگی کنیم. بنابراین همگی در جستجوی مفهوم وابستگی ها هستیم تا بر اساس این مفاهیم، بتوانیم روش درست زندگی کردن را بیابیم.
– دوست داشتن همنوع
مفهوم واقعی زندگی را می توان در «نوع دوستی» جستجو کرد، نه در خودپسندی و خودبینی. اما از آنجا که بعضی از مردم فکر می کنند فقط آنها حق خوب زندگی کردن دارند، برخی جوامع، دچار مشکلات ناشی از این افکار خودپسندانه شده اند.
شما اگر کوچکترین ملاحظه ای به سرنوشت دیگران داشته باشید، هرگز به فروش مواد مخدر روی نمی آورید و یا مواد زیان آور و پرخطر ـ مثل مشروبات الکلی ـ در مواد غذایی و نوشیدنی ها، مصرف نمی کنید و دیگران را نیز به سوی این خطای بزرگ سوق نمی دهید.
– حساسیت در برابر مشکلات دیگران
شما اگر نسبت به این حقیقت که در یک خانواده، سه نسل، هنوز مستأجر بوده و نمی توانند خانه ای برای خود داشته باشند، کمترین حساسیتی داشتید، هیچگاه لباس و خودروی گرانقیمت نمی خریدید تا آن را به رخ اطرافیان یا همکاران بکشید یا دلال زمین و خانه نمی شدید تا برای کسب درآمد بیشتر، قیمت مسکن و اجاره بها را بی دلیل، مرتبا افزایش دهید.
– عشق به آسان طلبی
این گونه رفتارها، ناشی از بی توجهی انسان ها به همسایه خود، عشق به آسان طلبی و فرار از کار واقعی است. بسیار غم انگیز است که عده ای از مردم با اشتغال به این گونه کارها، زندگی می کنند. در جایی می خواندم که «توین بی» مورخ مشهور، به این خودخواهی و تکبر فطری بشر، کاملا آگاه بود. وی اعتقاد داشت که تنها راه نجات انسان، غلبه بر چنین تمایلاتی است.
– فرار از دام خودخواهی
اهمیت ندارد که چه نوع کاری انجام می دهید، ولی مهم است که در دام خودخواهی گرفتار نشوید. باید از حرص و طمع فردی، گامی فراتر نهاده و به منافع و مصالح اجتماعی بیندیشید. همواره به خاطر داشته باشید که «تنها» نیستید و در سایه دیگران، زندگی می کنید. شما به عنوان یکی از افراد جامعه، وابسته به دیگران هستید. شاید خیلی از این وابستگی ها حتی به نظر خود شما هم نیاید.
– زندگی با هم
«زندگی با هم» با «زیستن در کنار هم» تفاوت زیادی دارد. زندگی با هم، شامل رشد و پیشرفت طرفین می شود. در حالی که بهترین مثال برای زیستن در کنار هم، زندگی دو همسایه است که هر کس به دنبال هدف خویش است و از دیگری اصلا خبری ندارد یا این که نمی خواهد چیزی بداند.
– رعایت نفع طرف مقابل
بنابراین سعی کنید در کارها، نفع طرف مقابل را در نظر داشته باشید. او نیز باید مقید به رعایت منافع شما باشد. اصل احترام مشترک و سود متقابل، نه فقط در روابط تجاری، بلکه در مناسبات انسانی نیز بسیار اساسی و قابل اهمیت است. شما باید برای منافع طرفین، کوشش کنید. زمانی که یک شرکت، به بهای متضرر شدن شرکتی دیگر، نفع می برد و آن را ورشکست می کند، جامعه دچار اشکال و دردسر می شود.
– احترام مشترک
اصل احترام مشترک، منصف بودن و غیره، شامل روابط کارفرما، کارگر، کارمند، فروشنده، مشتری، استاد، دانشجو، والدین و فرزندان نیز می شود. ساختار صحیح یک جامعه سالم این است که افراد به یکدیگر اعتماد داشته و به فکر هموطنان پیرامون خود نیز باشند.
– بدگمانی های دو طرفه
یکی از بیماری های جامعه ما سوء ظن های دو طرفه دولت و مردم، کارفرمایان و کارگران، استادان و دانشجویان، والدین و فرزندان می باشد. وقتی افراد به یکدیگر بدبین می شوند، جامعه در گرداب های هلاکت باری می افتد که دیگر راه نجاتی برایش قابل تصور نیست.
بدگمانی در زناشویی، به آسانی می تواند منجر به بدبختی کل خانواده شود. سوء ظن، در دوستی ها شکاف می اندازد. بدگمانی بین مدیریت و کارکنان، سبب فروپاشی یک شرکت بزرگ می شود. در زمانی که مردم و دولت از یکدیگر سلب اعتماد می کنند، ملت دچار آشفتگی می شود. بنابراین به خاطر منافع خود و جامعه، باید به یکدیگر اعتماد کنیم. شما نمی نتوانید از دیگران انتظار داشته باشید که یک طرفه به شما اعتماد کنند. بلکه باید ابتدا خودتان پیشقدم شوید.
– نیاز به سایرین
زمانی که شما جوانان در باره آینده تان برنامه ریزی می کنید، شایسته است که این موضوع را مد نظر قرار دهید که نمی توانید در تنهایی و انزوا به سر ببرید. انسان برای زندگی، به سایرین نیاز دارد و وجود او، فقط در روابط با دیگران، قابل توجیه است.
-رعایت جوانب احتیاط
در گرداب خودبینی و خودپسندی غرق نشوید. افرادی باشید که به یکدیگر اعتماد داشته باشته ـ البته با رعایت جوانب احتیاط، نه اعتماد کامل، چشم و گوش بسته و بی حساب و کتاب که بعدا منجر به پشیمانی بی فایده گردد ـ و همواره در فکر یکدیگر باشید. در این صورت، آفریننده دنیایی با شکوه و زیبا، خواهید بود.