به صدا در آمدن زنگ کرونای جهش یافته در آستانه یک سالگی اش!

یک سال از بارش برف شامگاه یکشنبه ۲۵ بهمن ماه سال ۹۸ گذشته؛ برفی که بیش از ۴۰ ساعت بارید و بارید و شهر و مسافران را سفیدپوش کرد و همه خوشحال از این موهبت الهی خدا را مدح و ستایش کردند.

اما این همه ماجرا نبود و اصل داستان بعد از آب شدن برف شروع شد و دو استان قم و گیلان درگیر بیماری قرن شدند؛ بیماری و مرضی که برای اولین بار بطور رسمی اسمش از صداوسیمای ایران و دنیای مجازی به گوش رسید و اعلام کردند که همه دنیا درگیرش شده است!

دونفر در ۳۰ بهمن ماه در شهر قم براثر ابتلا به ویروس کرونا جان باختند..بعداز آن فیلم های بیمارستانها و چند روز بعد غسالخانه ها و قبرستان ها به نمایش درآمد و رعب و وحشت زمانی بیشتر شد که در هر کوچه و سر در خانه ها پرچم های عزا برافراشته شد!

چهارم اسفند ستاد مبارزه با کرونا تشکیل شد وتنها سلاح پروتکل بهداشتی ماسک و مواد ضدعفونی کننده بود و در همین اثنا قحطی یکباره ملزومات بهداشتی از قبیل الکل، ماسک و… کشور را دچار بحران کرد.

در چنین شرایط بغرنج و التهاب آوری اوضاع روانی و اجتماعی جامعه حسابی به هم ریخته و از نهم اسفند ماه نیز آغاز تعطیلی مدارس و دانشگاهها اعلام شد. همچنین دریک اقدام ناشیانه توزیع ماسک در داروخانه ها ممنوع شد و طب سنتی اسلامی وارد عمل شد .۲۶اسفند ماه اماکن زیارتی تعطیل شد. دراین زمان مردم وقتی ماسک نداشتن بی خیال فاصله اجتماعی می شدند و همین برای بعضی ها که شرایط را رعایت می کردند، شده بود عامل نزاع در صف نانوایی یا خرید در فروشگاهای زنجیره ای و… البته همین رعب و وحشت و دلهره و اضطرابی که با دیدن تصاویر مرگ و میر های کرونایی و تدفین مردگان در شرایط تنهایی ایجاد شده بود کمی مردم را به خود آورد و دید و بازدیدهای نوروز ۱۳۹۹ تا حد زیادی تعطیل شد و عموما در فضای مجازی عید را به هم تبریک گفتند و روی همین اصل خانواده ها باالاجبار ۱۳ بدر را نیز بی خیال شدند تا اینکه اسفند و فروردین کرونایی دهشتناک سپری شد و با گرم شدن هوا کمی ترسها فرو ریخت و آرام آرام تجمعات دوستانه و دورهمی های خانوادگی شکل گرفت!

اما مگر کرونا شوخی داشت! تجمعات باعث شد شیوع ویروس کرونا دوبار اوج بگیرد و آمار کشته ها بالا برود تا جایی که هفتم مرداد رکورد ۲۳۵ مرگ کرونایی در یک روز اتفاق افتاد و شعار ما کرونا را شکست می دهیم قوت گرفت!

همین که روند مرگ و میر کاهش پیدا کرد، دوباره مردم به میدان آمدند و زدن ماسک و ایجاد فاصله اجتماعی را فراموش کردند و ماه های شهریور و مهر هم با فراز و نشیب تلفات کرونایی سپری شد تا اینکه در ۲۶ آبان رکورد ۴۸۶ مرگ کرونایی طی یک روز در ایران ثبت گردید.

کاهش مجدد مرگ و میر و رعایت پروتکل بهداشتی و رنگ بندی استانها وشهرها، منع آمد و شد استانی ادامه داشت و به نظر می رسید همه چیز دارد به ثبات می رسد.

براین اساس برگزاری مراسم عزا و عروسی مجدد قوت گرفت و در ۲۵ بهمن ماه ۹۹ ویروس جهش یافته کرونای انگلیسی در کشور چرخید و چرخید و در حسین آباد قزوین و کمی آنطرف تر در پایتخت فرود آمد. هنرمندان بسیاری از عرصه فرهنگ و دانش و ورزش در مقابل این بیماری نتوانستند ایستادگی کنند و از میان ما رفتند و دوستداران خود را سیاه پوش کردند.

ستاد مبارزه با کرونا این بار به همه آحاد ملت از کودک و جوان و میانسال و مسن هشدار داده که بیشتر مراقب خود باشند و پروتکل بهداشتی را رعایت کنند.چرا که به راستی نمی دانیم زنگ خطر ویروس منحوس کرونا برای کی به صدا در می آید. کرونا را جدی بگیریم و بیشتر مراقب خود وخانواده خود باشیم؛ شاید این آخرین لبخند ،آخرین نگاه و آخرین دیدار ما باشد!

مجید مصطفوی