بارش نعمت برای شهردار رشت ؟!

یادداشت/ رضاحقی

حدود یک سال از شهردار شدن آقای رحیم شوقی می‌گذرد و با توجه به اینکه ایشان نسبت به شهرداران گذشته این شهر دارای حواشی کمتری است و همچنین جز شهرداران جوان  کشور محسوب می‌شود، در یک سال گذشته وارد نقد عملکرد ایشان نشدم.

نگارنده به دنبال بررسی عملکرد این شهردار جوان و با اخلاق در همه حوزه‌ها نیست ولی قصد دارم در سلسله یادداشت‌هایی نگاه ایشان در حوزه فرهنگی شهرداری رشت را بررسی کنم.

به طور طبیعی بررسی عملکرد فرهنگی شهرداری رشت در سازمان فرهنگی ورزشی شهرداری رشت و بعد سازمان سیما منظر و فضای سبز شهری مربوط می‌شود.

در این یادداشت قصد مقایسه سازمان‌های مذکور با شهرهای دیگر را نیز ندارم ولی لازم می‌دانم جهت اطلاع شهردار رشت نکاتی را یادآوری کنم.

…آقای شهردار لطفاً به عملکرد سازمان در یک دهه گذشته نگاهی بیندازید.

از زمان مدیرعاملی آقایان مرتضی عاطفی، علیرضا قانع، علیرضا حسنی، حمیدرضا محمدی و یاسر محجوب مقارن با شهرداران آقایان ثابت قدم، خلیلی، نصرتی، حاج محمدی، احمدی و علوی بود که سازمان فرهنگی ورزشی صرفا از فعالیت ورزشی خارج شد و وارد فعالیت های فرهنگی، هنری و اجتماعی نیز شد.

بررسی بودجه و میزان و نوع عملکرد این سال‌ها می‌تواند چراغ راه آینده شما باشد.

همچنین تعامل بین مدیران عامل این سازمان یعنی آقایان عاطفی، قانع و حسنی با هنرمندان و فعالان فرهنگی منجر به تشکیل بیش از بیست انجمن فعال ادبی، هنری، علمی و محیط زیستی گردید، که حال در سه سال اخیر فقط چند انجمن باقی مانده و تقریباً هیچ انجمنی وجود ندارد!

علت سکوت جامعه فرهنگی و هنری شهر رشت نسبت به عملکرد سازمان‌های مذکور از روی رضایت نیست؛ چون عملکرد به شدت ضعیف و یک سویه و مناسبتی سازمان رغبت هر اظهار نظری را از سوی جامعه فرهنگی و هنری گرفته است.

طی سال‌های ۹۱ تا ۹۸ باحضور جامعه هنری خصوصاً هنرمندان تئاتر با تشکیل انجمن نمایش سازمان فرهنگی ورزشی و تشکیل کارگروه‌های بازیگری، کارگردانی و نمایشنامه نویسی توانست بیش از ۱۲۰ نمایش خیابانی ۴۰ نمایش صحنه‌ای در سطح شهر اجرا کند و شهرداری رشت به عنوان مرکز اصلی مراجعه هنرمندان تئاتر تبدیل شده بود و هنرمندان تئاتر توانستند بعد از نیم قرن یک اولین‌ دیگر به عنوان ( رشت، شهر اولین‌ها ) اضافه کنند.

رشت، اولین شهر تئاتر دایم خیابانی کشور شده بود؛ با اجرای هر روزه نمایش خیابانی در پیاده راه فرهنگی یعنی ۷۰۰ روز اجرای پیاپی با کمترین هزینه ممکن که در کشور بی نظیر بود.

از جمله فعالیت‌های دیگر برگزاری چندین جشنواره تئاتر خیابانی، افتتاح پیاده راه فرهنگی با حضور۳۰۰ نفر از هنرمندان تئاتر، اجرای پنج نمایش محیطی با حضور ۲۵۰ نفر از بازیگران تئاتر در کنگره ۸۰۰۰ شهید و اجرای ۵۸ نمایش خیابانی با حضور ۲۰۰ نفر بازیگر در مراسم روز رشت بود که مرهون زحمات شبانه روزی هنرمندان تئاتر بود. متاسفانه طی سه سال گذشته همه این فعالیت‌ها تقریباً تعطیل شده اند.

در این یادداشت خواهشی دوباره از هنرمندان تئاتری، هیئت امناء انجمن نمایش سازمان فرهنگی در آن سال‌ها دارم. آقایان مجید پرکار، مهرداد هنرمند، مهدی یوسفی زاده، مجید مژدهی، محمد پورجعفری و هنرمندان دیگر که نقش فعالی در سرپا ماندن تئاتر خیابانی داشتند، همچون آقای امیر حامد، مهرداد آبسالان، نسترن بشردوست، پرستو آزاد، سارا نیک طبیعت، هانیه هجرتی، و مهرداد محب علیزاده و…

از این عزیزان خواهشمندم دست به قلم شوند و گوشه‌ای از زحمات و عملکرد آن سال‌ها را برای شهردار بنویسند تا آقای شهردار متوجه شود فعالیت‌های فرهنگی و هنری در شهر رشت از کجا به کجا رسیده و الان در چه وضعیتی است.

آقای شهردار امیدوارم هنرمندان تئاتر باز هم در حق من لطف کنند و بار دیگر در نمایاندن این مهم به شما مرا یاری کنند.

آقای شهردار گفته‌ها و خواسته‌ها ی هنرمندان را نعمتی بدانید برای خود و این نعمت را شکرگذار باشید و آن را پاس بدارید. باقی بقایتان.

پی نوشت:  امام حسین (حوائج الناس الیکم من نعم الله علیکم فلا تملوا النعم فتحول نقما)

نیاز ها و حاجت های مردم نعمت است و اگر به این درخواست ها پاسخ صحیح و مناسب ندهید ممکن است تبدیل به نقمت شوند.