اهمیت ثبات در مدیریت شهری

 باز باران خبر/ ثبات در مدیریت مفهومی دوگانه است که می تواند در شرایطی متفاوت تبعاتی مثبت و یا منفی داشته باشد؛ بدیهی است همانگونه که تغییرات بهنگام مدیریتی می تواند یک سازمان را از رکود و بی تحرکی خارج نموده و سبب به وجود آمدن رویش های فکری، نوآوری ها و از منظری دیگر گردش قدرت گردد، بی ثباتی مدیریتی بخصوص در جایگاهی کلان نیز می تواند باعث سرخوردگی در اولویت قرار گرفتن برنامه های کوتاه مدت، غفلت از اتخاذ استراتژی های بهینه میان مدت و بلند مدت و نیز عدم بازدهی مناسب برنامه ها گردد.

بنابراین در وهله اول، انتخاب درست و در مرحله بعدی توجه به ثبات مدیریت در جایگاه شهرداری شهر بزرگی مثل رشت که الگوی برنامه ریزی شهرهای دیگر استان است و همچنین دارای جایگاه گردشگری در سطح کشور می باشد که باعث می شود عملکرد مدیریت شهری در آن پیش چشم همگان قرارد گیرد؛ موضوع مهمی که شاید مهمترین وظیفه شورای شهر و مهمترین مطالبه شهروندان از این نهاد مدنی باشد.البته در بسیاری از جوامع، شهری دارای فرایند انتخاب مدیران با محوریت شایسته سالاری، ثبات در مدیریت در یک دوره زمانی قابل قبول، نیاز اولیه برای رسیدن به اثربخشی در برنامه ها و طرح ها به حساب می آید. در نظام های سیاسی مردم سالار که از ابزار انتخابات برای اعمال حاکمیت رای مردم و گردش قدرت در طیف های مختلف سیاسی بهره می برند، تغییرات گسترده در مدیریت های کلان، یکی از امور معمول است که گاهاً باعث افزایش هزینه سازمان ها، تصمیم گیری با معیار های سیاسی کوتاه مدت و عدم امکان برنامه ریزی های کلان می گردد.

بنابراین همانقدر که اجرای خط مشی ها و سیاست های عمومی به واسطه تغییر مدیریت ها می تواند تحقق یابد، عدم ثبات مدیریت در جایگاهی با اهمیت مانند مدیریت شهری، می تواند شهر را از نیل به اهداف توسعه پایدار بازدارد. امروزه از میان عواملی چون نیروی کار، سرمایه، مواد اولیه و مدیریت، به عنوان عناصر لازم برای دستیابی به موفقیت، عامل مدیریت، اهمیتی دوچندان نسبت به سایر موارد داشته و خود نیز برای اثر بخش بودن تصمیمات نیازمند زمانی مناسب است. چرا که در هر دوره مدیریتی زمانی غیر موثر وجود دارد که پس از گذار از آن، نتایج مثبت فعالیت ها و عملکرد ها ظهور و بروز می یابند.

مصطفی عباسی – عضو مرکز وکلا و مدرس دانشگاه