باز باران خبر – سرویس ورزشی: رقابت های لیگ برتر فوتبال گیلان با حضور ۱۲ تیم در یک گروه از هفته گذشته آغاز شد.
در این دوره از رقابتها تیمهای که تیم های میرزاکوچک صومعه سرا، شهرداری رضوانشهر، شاهد شفارود تالش، گوهر رود رشت، پارس بندر کیاشهر، افتخار فومن، شهرداری ماسال، ساحل آستانه اشرفیه، الماس چاف لنگرود، شهرداری انزلی، شهرداری کلاچای و عقاب لنگرود حضور دارند که دو تیم عقاب لنگرود و ساحل آستانه از تیم های تازه وارد به لیگ برتر استان هستند.
از نکات قابل ذکر این بازی ها میتوان به حضور ۱۲ تیم از یازده شهرستان اشاره کرد که سهم رشت و انزلی هر کدام یک تیم می باشد؛ ضمن اینکه از لنگرود دو تیم در لیگ امسال حصور دارند که می تواند نشان دهنده رشد نسبی فوتبال در این شهر طی سال های اخیر باشد.ضمن اینکه عدم حضور حتی یک تیم از لاهیجان از نکات قابل تامل است که باید مورد توجه قرار گیرد.
لیگ فوتبال گیلان را میتوان قدیمی ترین لیگ باشگاههای کشور بعد از انقلاب دانست که در دهه شصت آغاز شده است؛ لیگی پویا، سازنده و بازیکن ساز که در ۴۰ سال اخیر بازیکنان زیادی را به فوتبال استان و کشورمان معرفی نموده است.
هر چند که لیگ گیلان در طول حیات چهل و چند ساله اش فراز و نشیب های زیادی را پشت سر نهاده ولی همچنان زنده است و با وجود مشکلات مختلف از جمله ضعف های مالی باشگاهها، زیر ساخت های نامناسب، ورزشگاه ها و زمین های فوتبال نیم کاره و ناقص و… به حیاتش ادامه میدهد؛ لیگی که در دهه شصت و هفتاد. ده ها هزاران تماشاگر را به ورزشگاهها می کشاند تا سکو ها پر از طرفداران فوتبال باشد.
در همین راستا جا دارد یادی کنیم از پیشکسوتان بزرگ و پایه گذاران لیگ فوتبال گیلان” استاد بیژن تیز کار”،” استاد مظفر غروی” ، “استاد مجید جهانپور” و… که زحمات زیادی را در این زمینه متحمل شدند. به هر حال لیگ برتر فوتبال گیلان در فصل جدید ف تبال استان در شرایطی آغاز گردید که ورزشگاههای استان پیر، فرسوده و نیمه مخروبه میباشند و تنها ورزشگاه های سردا جنگل رشت و تختی انزلی و پوریای ولی تالش مورد تایید فدراسیون فوتبال برای برگزاری مسابقات کشوری قرار گرفته اند و سایر مکانها عیب و ایراد های زیادی دارند و فقط میتوان در آنها مسابقات استانی برگزار کرد.
متاسفانه با نگاهی سطحی به جدید ترین و به اصطلاح به روز ترین ورزشگاه استان ( سردار جنگل رشت) هم در می یابیم که این ورزشگاه به اصطلاح مورد تایید قرار گرفته هم ایرادات و اشکالات فراوانی داشته و نیازمند توسعه و تجهیز می باشد؛ ورزشگاهی که صندلی هایش سالهاست تعویض نشده و از تعمیر دهها صندلی سکوهایش خبری نیست. وضعیت این مکان ورزشی به گونه ای است که چهره ای کهنه به خود گرفته و متاسفانه در کوتاه مدت هم کاری نم توان کرد.
این در حالی است که اکثر ورزشگاه های استان در تصمیمی به ظاهر قانونی به بخش خصوصی واگذار شده اند تا برای ورزش در آمد زایی شود؛ درآمدهایی که حتی درصد کوچکی از آن برای بازسازی شان هزینه نمی شود و…! خلاصه کلام اینکه فوتبال گیلان علیرغم همه نامهربانی ها هنوز زنده است و اغلب ورزشگاه های فرسوده اش بوی ورزش می دهند؛ پس مسئولان ورزش و فوتبال گیلان باید هرچه زودتر برای رفع نواقص و ایرادات ورزشگاه های استان چاره اندیشی کنند تا اوضاع از همین اندک هم بدتر نشود!
سید امیر فرحسینی
