رسانه های کشور در سالهای گذشته از مشکلات فراوانی رنج برده اند که رفع آنها نیاز به همتی بلند و همکاری و هم افزایی اهالی رسانه و نهادهای حاکمیتی دارد.
مشکلات بیمه و مالیات از یکسو، دغدغه تامین منابع مالی برای انتشار از سوی دیگر، بحران کاغذ، مشکلات فروش و ضعف قوانین در حمایت از روزنامه نگاران در کنار فشارهای سیاسی و جنجال جناحی، محیط رسانه ای کشور را آشفته ساخته است. در چنین شرایطی انتخابات نماینده مدیران مسئول در هیات نظارت بر مطبوعات تنها فرصتی است که اهالی رسانه می توانند حرف خود را به گوش مجریان و سیاستگذاران رسانده و با تعیین نماینده ای، سعی کنند تا رفع مشکلات خود را از مسیری قانونی دنبال کنند.
در چنین شرایطی، متاسفانه تعدادی از نامزدهای حاضر در عرصه انتخابات که جمع آرای آنها حتی به نیمی از آرای نامزد پیشتاز نمی رسد، با غوغاسالاری و ائتلافی ناصواب که نشان می دهد اهل سیاست چه راست باشند و چه چپ، وقتی نوبت به قربانی کردن مصالح صنفی مطبوعات باشند، در دست هم می دهند، تلاش دارند تا از اعتبار همین تنها روزنه باقی مانده برای مطبوعات جهت طرح مطالبات خود، بکاهند و فضای رسانه ای را آلوده و غباری از تهمت و دروغ تحت عنوان «شنیده ها» کنند.
نامزدهای شکست خورده که نمی خواهند بار دیگر نامشان در فهرست مغلوبان انتخابات قرار گیرد، تحت عناوین مختلف در نامه نگاری با وزیر ارشاد و دیگر مدیران دولتی که از قضا دوستی طولانی با بسیاری از آنها دارند، سعی دارند تا رای مدیران مسئول را باطل کرده و تنها انتخاباتی را سالم قلمداد کنند که خود پیروز آن باشند! ما به عنوان جمعی از مدیران مسئول از وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی می خواهیم، از نامزدهای منصرف سوال کند که انجمن هایی که مدعی حمایت از آنها در این انتخابات هستند، چند عضو دارند و به تعبیر مرسوم، آیا اعضای آنها بیش از سرنشینان یک ماشین فلوکس است؟ وزیر محترم از این افراد سوال کند که آیا به واقع درکی از حامیان خود در محیط مطبوعات ندارند؟ از انها بپرسد که در ادوار قبل چند رای به دست آورده اند و در این دوره به چه نتیجه ای رسیده اند؟ آیا جز این است که وزن حامیان آنها در میان مدیران رسانه هیچ گاه بیش از این نبوده است؟
وزن واقعی مطبوعات در تشکل هایی که از نامزد پیشتاز حمایت کرده اند مشخص است. فقط کافیست اعضای این تشکل ها با هم مقایسه شود تا روشن گردد بسیار پیش از برگزاری دور نخست انتخابات روشن بود نتیجه چه خواهد شد. پس از دست و پا زدن ها برای چیست وقتی ستاد شما قدرت شمارش ساده اعضای انجمن ها را نداشت و نمی توانست به تحلیلی واقعی از وزن نامزدها برسد.
اهالی رسانه خرسندند که کرسی نمایندگی مدیران مسئول به نامزدهای منصرف نرسید، چراکه اگر چنین می شد، در طول دوره نمایندگی احتمالا جز قهر و دعوا دستاورد دیگری از آنها نمی دیدیم. چراکه به قول مولوی، «آن یکی پرسید اشتر را که هی / از کجا می‌آیی ای اقبال پی / گفت از حمام گرم کوی تو / گفت خود پیداست در زانوی تو».
برخلاف این حاشیه سازان که رسانه را سنگری برای شوآف سیاسی خود می خواهند، پدرام پاک آئین نامزدی در این دوره از رقابت ها بود که به معنای واقعی و نه شعاری از دل رسانه های خصوصی برخاست. او به رزومه اش رسانه ای بود نه سیاسی و دولتی. او سابقه رانت های میلیاردی و تصاحب هزاران تُن کاغذ با ارز دولتی نداشت و به همه رسانه ها و نه فقط کارتل های مطبوعاتی احترام می گذاشت. این سابقه روشن در کنار ایده هایی درخشان برای کمک به رسانه ها و نهادینه سازی نقش آفرینی مدیران مطبوعات و نیز سابقه پررنگ دفاع از آزادی مطبوعات در دوران مدیریت اداره کل مطبوعات داخلی باعث شد تا صدها مدیرمسئول به او اعتماد کنند.
ما به نامزدهایی که به دلیل عدم توان در جذب آرای همکاران خود، حتی به عنوان نیمی از آرای پاک آئین را نیز نتوانستند به خود اختصاص دهند و از این امر عصبانی هستند، توصیه می کنیم به جای توجه به توصیه مشاورانشان که پرونده های سنگین امنیتی دارند، به وجدان خود رجوع کرده و با قبول شکست، به نامزد پیروز در انتخابات تبریک گفته و برنامه های احتمالی خود را برای توسعه مطبوعات به وی ارائه کنند تا توسعه رسانه ها در ماه های پیش رو با سرعتی بیشتر رقم بخورد.
اگر هدف همه ما اعتلای فرهنگی کشور است، نباید با رفتارهای کودکانه که شبیه آن را در انتخابات ۲۰۲۰ آمریکا دیده ایم، باعث بی آبرویی رسانه ها در کشور شویم. رسانه ها بارها تاکنون از چنین رفتارهایی خسارت دیده اند و بهتر است بار دیگر تحت تاثیر چنین نمایش های مضحکی که هیچ اهمیتی برای بدنه مطبوعاتی کشور ندارد، قرار نگیرند.
کیان فروزان
