یکی دو روزی است که از بارش سنگین برف در استان گیلان، سپری شده و شاید فضا برای قضاوت منصفانه، فراهم باشد.
قبل از هرگونه نقد بر عملکرد مسئولین محترم در مسیر خدمت به برف زدگان، لازم است از زحمات سپاه پاسداران و بسیج، هلال احمر، راهداری و… تشکر به عمل آید که هر یک به نوبه خویش، وارد میدان مبارزه با برف شده، کارهای مفیدی از آن زحمتکشان به منصه ظهور رسیده و گام های مثبتی در جهت رفع مشکلات مردم گرفتار در برف، برداشته شد.
از سوی دیگر، شاید بیراه نباشد که بر اساس مثل مشهور «اول یک سوزن به خودت بزن، بعد یک جوالدوز به دیگری»، از عزیزان در راه مانده، پرسیده شود که:ـ
چرا قبل از اقدام به سفر، اطلاعات لازم را از سازمان هواشناسی و راهداری نپرسیده اند؟!
ـ چگونه نمی دانند که برای حرکت ایمن در سفر زمستانی، به زنجیر چرخ و سایر لوازم جانبی چنین مسافرتی، نیاز دارند؟!
ـ چرا بیش از نود درصد از رانندگان در راه مانده ـ خودروهای سواری و ماشین بزرگ شامل اتوبوس و کامیون ـ فاقد زنجیرچرخ بوده و امکانات اضطراری را به همراه نداشتند؟!
ـ مگر این جمعیت مسافر، بیکار هستند که به هر بهانه ای و هر تعطیلی، به سوی استان های شمالی سرازیر می شوند و برایشان میان فصول سرد و گرم سال، فرقی نیست؟!.
البته حساب کسانی که ناگزیر از مسافرت بودند، در این مسئله، جدا است. ولی همان ها هم باید با آمادگی کامل، سفر می کردند نه بدون برنامه ریزی صحیح و امکانات مناسب.
از این ها که بگذریم نوبت به مانور ناتوانی دستگاههای وابسته به مدیریت کلان استان می رسد که در برابر یک طوفان و برف سنگین کوتاه مدت، مغلوب گردیدند و خاطرات تلخ برف سال ۱۳۸۳ و بی تدبیری استاندار آن زمان را مجددا در اذهان عمومی، زنده نمودند.
آیا جای تعجب و شگفتی نیست که فلان تعداد مدیر ارشد و معاونان مربوطه در استان، حقوق های کلان می گیرند ـ بر اساس تعداد ادارات کل ـ تا در مواقع بحرانی، به داد مردم برسند و مشکل گشا باشند، نه این که به یک گروه شکست خورده تبدیل شوند و اسباب نارضایتی شهروندان را فراهم سازند؟!
البته، بعضی همشهریان عزیز هم در این جریان، شبیه مسئولین عمل کردند. زیرا در جریان بارش برف، مشاهده شد که تعدادی از مردم، پشت بام خانه هایشان را برف روبی نکرده و در برخی جاها در زمینه پاکسازی کوچه های فرعی، تنبلی کرده اند. گویا منتظر بودند شهرداری یا سازمان های دولتی بیایند و شیروانی خانه های ویلایی و آپارتمان ها و حتی حیاط منازل را برف روبی کنند؟!.
در حالی که شهرداری و دستگاه های مسئول در این بحران کوتاه مدت، در انجام کارهای خودشان، مانده بودند.
خداوند را سپاسگزاریم که بارش برف، قدری سریعتر و با مدت طولانی تر، اتفاق نیفتاد و الا معلوم نبود که چه بلایی بزرگتری بر سر مردم می آمد!
راستی، مدیران عزیز ما بدشان نیاید که اگر از آن ها پرسیده شود : آیا به اندازه حقوق و امکاناتی که دریافت می کنید، شایستگی و توانایی حل درصد اندکی از مشکلات مردم را دارید؟!».
سیدعبدالباقی اسحاقی
