ایران اسلامی، کشوری است که در بخش عمده ای از امور سیاسی، اجتماعی، علمی و اقتصادی، سرآمد بسیاری از ممالک دنیا به شمار می آید که یکی از آن ها، برگزاری منظم انتخابات است که نیازمند بودجه ، نیروی انسانی آموزش دیده، تبلیغات مناسب، اقناع رأی دهندگان و فراهم سازی ابزارهای مختلف در سطح گسترده و به طور هم زمان می باشد که یک مدیریت فراگیر و منجسم در سطح ملی را می طلبد.
شاید توصیف «ایران؛ کشور انتخابات ها»، تعبیری جالب و منطقی باشد که کاملا با واقعیت های موجود مطابقت داشته، در سطح بین المللی کم نظیر بوده و در منطقه غرب آسیا، با توجه به حکومت های سلطنتی، دیکتاتوری، کودتایی که پیرامون ما قرار گرفته اند، بی مانند و بسیار برجسته است.
هرچند دشمنان انقلاب اسلامی، در طول چهل سال گذشته، کوشیده اند این امتیاز بسیار عالی را نادیده گرفته و فقط روی نقاط ضعف نظام و مسئولین آن متمرکز شده و به سیاه نمایی بپردازند، اما افراد متفکر، باانصاف و آزاده در سراسر گیتی، هرگز نمی توانند از کنار چنین نقطه قوت ارزشمندی، به سادگی و بی تفاوتی بگذرند.
انقلاب اسلامی ایران، از آغاز کار خویش به عنوان پدیدآورنده یک حکومت و رژیم نوپا، دو هدف اصلی به نام « اسلامیت و جمهوریت » را برای خود تعیین کرد و با تمام قوا برای تحقق آن دو، وارد میدان عمل و اجرا شد تا نشان دهد که در این حکومت، تمام نگاه ها به سوی مردم، دوخته شده و آن ها هستند که حرف آخر را از طریق ریختن آراء خود به صندوق ها، بیان می کنند.
نکته جالب و قابل توجه در این سال ها آن است که به سبب ایمان محکم، اعتقاد عمیق ولی فقیه ـ حضرت امام راحل(رض) و مقام معظم رهبری ـ به حضور فعال مردم و پیگیری خستگی ناپذیر و پایمردی این دو بزرگوار، هیچ چیز نتوانست مانع برپایی انتخابات شود؛ حتی فتنه های متعدد گروهک های ضدانقلاب در استان های مرزی، هشت سال دفاع مقدس و مبارزه با دشمن بعثی و پدید آمدن دشواری های گوناگون.
جالب آن که همین موفقیت ها، موجب گردیده که خشم استکبار جهانی، بیش از پیش برانگیخته شود. زیرا هدف اصلی آن ها از این همه تبلیغات منفی، تهاجم فرهنگی، جنگ روانی و روی آوردن به نبرد نرم و سخت، همیشه و در هر حال، جدا کردن بدنه ملت عزیز ایران از دولت ها بوده است که با درایت و هوشیاری امام خمینی(ره) و امام خامنه ای، تا به امروز ، ناکام مانده است.
اولین انتخابات در دوازدهم فروردین ۱۳۵۸ شمسی برگزار و «جمهوری اسلامی» در معرض همه پرسی عمومی قرار گرفت و با بیش از بیست میلیون رأی به تصویب ملت رسید. در آن زمان این نوع انتخابات، در کلیه کشورهای دنیا، تقریبا بی نظیر بود. چون ظاهرا «ملت» به سبب پیروزی بر حکومت پهلوی در میدان مبارزه، دیگر نیازی به انتخاب نداشت، ولی باز هم به سوی استقرار دمکراسی و مردمسالاری کامل، حرکت نمود.
انتخابات های بعدی عبارتند از:
ـ مجلس مؤسسان قانون اساسی/۱۲ مرداد ۱۳۵۸/ با حضور ۱۱ میلیون نفر.
ـ همه پرسی قانون اساسی/ ۱۲ آذر ۱۳۵۸/ با حضور بیش از پانزده میلیون نفر.
ـ همه پرسی اصلاح قانون اساسی/ سال ۱۳۶۸٫
ـ انتخابات ریاست جمهوری/ طی ۱۲ دوره که از پنجم بهمن ۱۳۵۸ آغاز و تا بیست و نهم اردیبهشت ۱۳۹۶ به طور منظم برگزار شده است.
ـ انتخابات مجلس/۱۰ دوره.
ـ انتخابات شورای اسلامی شهر و روستا/ ۵ دوره.
ـ انتخابات خبرگان رهبری/۵ دوره.
بدون تردید برگزاری این همه انتخابات و ریخته شدن بیش از هشتصد میلیون برگه رأی در صندوق ها ـ بدون محاسبه آرای مأخوذه در دور دوم انتخابات و انتخابات میان دوره ای مناطق مختلف ـ نشانگر احترام ویژه نظام اسلامی به رأی مردم است تا شهروندان بتوانند بدون کوچکترین مشکل، در امر اداره کشورشان وارد شوند و با اطمینان خاطر، به انتخاب مسئولین خود بپردازند.
اکنون در آستانه یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی، بر عموم هموطنان گرامی لازم است که با مطالعه و شناخت کامل از تحصیلات، سوابق مفید کاری، توان اجرایی و اطمینان از پاکدامنی کاندیداهای مورد نظر خویش، به افرادی رأی دهند که بتوانند به عنوان نمایندگانی شایسته از جانب ملت آزاده ایران، به آبادانی مملکت، همت گماشته، چشم فتنه گران داخلی را کور کرده و دشمنان خارجی را از رسیدن به اهداف پلیدشان، ناامید سازند.
به کاندیداهایی که در روز انتخابات، پیروز میدان خواهند شد نیز باید گفت که: «قدر این مردم نازنین و کمیاب را بدانید که بهترین ملت در این جهان پهناور بوده و شایسته دریافت بهترین خدمات از سوی دولت و مجلس خویش می باشند».
سید عبدالباقی اسحاقی
